Μα μου πήγαν όλοι οι ταξιτζήδες

Χθες το βράδυ, μου τηλεφώνησε ο φίλος ο Μάκης. Αφού είπαμε τα νέα μας και λίγο πριν κλείσουμε θυμήθηκε πως δεν μου είχε πει κάτι "φοβερό" που του συνέβη. Αυτό το "φοβερό" νέο ήταν η γνωστή ιστορία με τον ταξιτζή.
Το στόρι έχει ως εξής: μοναχικός γκέι μπαίνει σε ταξί, ο οδηγός του την πέφτει και καταλήγουν να κάνουν αχαλίνωτο σεξ με φορεμένα τα μπουφάν σε απόμερο πάρκινγκ - συνήθως σε σκοτεινά σημεία της παραλιακής. Στην ερώτηση "την κούρσα την πλήρωσες?", η προβλεπόμενη απάντηση "και με το παραπάνω!", η συζήτηση τελειώνει και πάτε όλοι στην ευχή της Παναγίας.
Μόλις ο Μάκης είπε "Μπαίνω τις προάλλες σ' ένα ταξί κι όπως έσκυψα να βγάλω το κινητό από τη μπανάνα μου, γυρίζει ο οδήγος και μου..." έκλεισα το τηλέφωνο. Είχα μόλις δει και την 'Αυστραλία' και όπως καταλαβαίνεις ήμουν λες και μου είχες βγάλει τη σκωληκοειδίτιδα. Μου είχε πέσει βαριά και η ψαρόσουπα με τη γκαλάνγκα κι έτσι όλο το βράδυ έβλεπα τη Νικόλ Κίντμαν (στην κατσαρή της βερσιόν) να μπαίνει σε ταξί που οδηγούσε ο Κίνγκ Τζόρτζ ο Αβορίγινας με τρία καγκουρό στο πορτ μπαγκάζ.
Σήμερα το πρωί που συνειδητοποίησα πως τα καγκουρό είναι μυθικά πλάσματα που εφηύρε ο Όμηρος και δεν υπάρχουν στ' αλήθεια, έπαθα ρήξη αυτοπεποίθησης.
Μετά από ώριμη σκέψη κατέληξα στο συμπέρασμα πως είμαι ο πιο άσχημος άνθρωπος που ξέρω. Για την ακρίβεια, η αληθινή μου διεύθυνση θα έπρεπε να γράφει "Notre Dame: Καμπαναριό". Δεν μου έχει ριχτεί ποτέ κανένας οδηγός (οποιουδήποτε μεταφορικού μέσου με εξαίρεση έναν οδηγό λεωφορείου που μ' έπιασε χωρίς εισιτήριο και πήγε να μου δώσει κουτουλιά), δεν μου έχει κλείσει ποτέ κανείς το μάτι στο δρόμο, δεν μ' έχει πλησιάσει ποτέ κανείς όσο χαζεύω μπροστά από μιά βιτρίνα (το κλισέ προτείνει βιτρίνα παπουτσιών) για να μου χώσει το τηλέφωνο του στην τσέπη, δεν μου έχει τριφτεί ποτέ κανένας στο λεωφορείο (αυτό κλισέ επιβάλλει σ' εκείνους που τρίβονται, να 'τελειώνουν' κιόλας) και ούτε μου έχει πιάσει κανείς κουβέντα στο ταμείο του σουπερμάρκετ για να καταλήξουμε μετά από λίγο στο λεβητοστάσιο του σπιτιού του κάνοντας άγριο σεξ την ώρα που τα τυριά ξεψυχάνε στις σακκούλες (λόγω φλογερού πάθους ή εντατικής λειτουργίας του καλοριφέρ).
Μπορεί να φταίει το κούρεμα μου. Ή το gaydar μου που έχει χαλάσει εδώ και χρόνια και δεν έχω αξιωθεί να το πάω στο μάστορα - είναι λίγο περίεργο πως έζησα τόσα χρόνια στην Αγγλία και είδα μόνο τρεις γκέι και τον Γιαννάκη.
Αν νομίζεις πως οι γκέι είναι ευφάνταστοι κι έχουν πλάκα, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Στην Ελλάδα το να είσαι γκέι μπορεί να είναι μιά απίθανα βαρετή υπόθεση. Αν και να μου πεις, αν είναι να σε ρουφήξει η μαύρη τρύπα του ηλίθιου κλισέ, ό,τι και να 'σαι πάλι με την 'Αυστραλία' σε extended director's cut θα μοιάζεις.