Εκείνο το μεσημέρι ήμουν στο γραφείο του Θ. κι ετοιμάζαμε τις αιτήσεις για το μεταπτυχιακό μου (που έπρεπε να είχα στείλει από τον Φεβρουάριο). Αφού τελείωσα, ξεκινήσαμε από το Κολωνάκι να πάμε για φαγητό κάπου στο Χαλάνδρι. Στο αυτοκίνητο μιλούσαμε για τα πανεπιστήμια που είχα επιλέξει, για την αδιαβάθμητη αργοπορία μου να υποβάλλω τις αιτήσεις και καταλήξαμε να τσακωνόμαστε για τα γεγονότα των τελευταίων μηνών που συμπεριλάμβαναν απιστίες, εγχειρήσεις, την Ορέστεια στην Επίδαυρο και άλλα.
Σε κάποιο φανάρι της Κηφισίας, κοντά στ' Αηδονάκια, άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα. Φωνές, κορναρίσματα, βρισιές αλλά δεν ξαναέμπαινα στο αυτοκίνητο. Άρχισα να περπατάω γι' αρκετή ώρα και λίγο πριν φτάσω στο Μαρούσι πρόσεξα πως έξω από πολλά καταστήματα ήταν μαζεμένοι περαστικοί και κοιτούσαν τις τηλεοράσεις. Μετά από ώρα, συνειδητοποίησα πως δεν χάζευαν απλά αλλά κάτι είχε συμβεί και παρακολουθούσαν τα δελτία ειδήσεων.
Όταν επέστρεψα σπίτι, είδα. Όπως όλος ο κόσμος εκείνη την ημέρα, παρακολουθούσα αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Όση ώρα εγώ περπατούσα στην Κηφισίας αποροφημένος στα προβλήματα μου - σε αυτά που νόμιζα δηλαδή πως ήταν προβλήματα- ο κοσμός και η ιστορία είχαν αλλάξει. Και ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιές λέξεις έφερναν μεγαλύτερο τρόμο: η σύγκρουση? η πτώση? οι νεκροί? η αδυναμία? η σκόνη? η εκδίκηση? η απόγνωση?
Τα χρόνια που ακολούθησαν έφεραν φόβο και καχυποψία. Αυτό που δεν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε από τη μια στιγμή στην άλλη έγινε ένα θηρίο με σάρκα από μπάζα, ψηλό όσο ένας πύργος. Μάθαμε να ζούμε με τη σκιάτου θηρίου που πάντα υπήρχε αλλά μέχρι εκείνο το απόγευμα του Σεπτεμβρίου κανείς δεν έπαιρνε ιδιαίτερα σοβαρά. Όπως μάθαμε επίσης πως κανένας, απολύτως κανένας, δεν μπορεί να ξεφύγει από τα αδικήματα του.
22 σχόλια:
εμείς είμασταν στη δουλειά και το είδαμε λάιβ στην τιβι. όταν έπεσε το πρώτο γελούσαμε, λέγαμε χα χα πήγε ο βλάκας και το έριξε στο κτίριο :)
Μπροστα στη τηλεοραση ημουν και το ειδα σε εκτακτο...Ωραιες εικονες φρικες...Δυστυχως ομως τις πληρωνει αθωος κοσμος...
Egw koimomoun kai 8ymamai pws xypnisa poly xaroumenos. Kai meta arxise o efialtis.
Εγώ πάντως χάρηκα με αυτό που έπαθαν οι κωλοαμερικάνοι. Τους άξιζε.
Aθανάσιε, τέκνον μου, εσύ ήσουν συνοδηγός ή οδηγούσες;
Aνώνυμε, σε κανέναν λαό, σε καμία φυλή, σε καμία παράταξη και σε καμία κυβέρνηση δεν αξίζει να χάνει αθώους πολίτες. Παντού στον κόσμο, σε όλες τις γλώσσες και τα χρώματα, ο αθώος γράφεται με την ίδια σημασία.
Οι αθώοι πληρώνουν τα εγκλήματα των ενόχων. Οι αθώοι παρακολουθούνται από παντού και πείθονται πως είναι για την ασφάλειά τους - ή δεν πείθονται, το ίδιο κάνει. Οι αθώοι στήνονται με τις ώρες στα security checks των αεροδρομίων όποτε χρειάζεται να ταξιδέψουν. Οι αθώοι αντιμετωπίζονται με καχυποψία επειδή έχουν λάθος χρώμα. Οι αθώοι σκοτώνονται αθρόα εν ψυχρώ, επειδή οι ένοχοι κρύβονται καλύτερα.
Έξι χρόνια μετά, τα πάντα συνομωτούν για να νιώθουμε ένοχοι κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας. Επειδή πιστεύουμε πως τα πάντα εδώ πληρώνονται.
Ντανίλα, να σου υπενθυμίσω πως στις 30 του Σεπτέμβρη που διανύουμε θα κλείσω ένα χρόνο στο τιμόνι! Οπότε...
Idάκι μου, νομίζω πως όλοι μας νιώθουμε ακριβώς όπως περιγράφεις.
Ήμουν κι εγώ στην δουλειά εκείνη την ώρα. Ένα ατύχημα έγινε, λέει, στην Αμερική (λάιβ τώρα, αυτό) έτσι μου είπε ο εργοδότης μου. Λίγα λεπτά μετά συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Είναι τρομερό να ξέρεις ότι ζεις στιγμές που αλλάζουν την ιστορία.
Τα συναισθήματα; δεν θα ήθελα να αναφέρω γιατί πάνω-κάτω τα ίδια νοιώσαμε όλοι (όπως κι αν εκλαμβάνεται αυτό)
Εγώ πάλι ήμουν στην προτελευταία μη πληρωνώμενη εργασία μου...
Όσο για το τι είναι σημαντικό...όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας...
Κακά τα ψέματα...η θέα τνω ανθρώπων με τα μαντήλια στα παράθυρα να φωνάζουν βοήθεια κα μετά να επιχειρούν σάλτα μορτάλε απεγνωσμένοι, στοίχειωσε για πολλές μέρες τους ύπνους μας.
Κι αφού το πάμε γκάλοπ..."εγώ ήμουν σ'ένα από εκείνους τους ληθαργόυπνους που σου έρχονται μετά από καυγάδες και κλάματα". Δεν κατάφερα να καταλάβω και να πολυσυγκινηθώ. Μόνο τις επόμενες μέρες. (αφού ξύπνησα εννοείται)
βρε νανάκο
εδώ δεν θυμάμαι τι έκανα χθες το απόγευμα
Eγώ μισοκοιμόμουν και όταν άνοιξα τα μάτια μου λέω "Α, ωραία, έχει πολεμικό, πως τους ήρθε τέτοια ώρα???"
Λυπάμαι πολύ για όλα αυ΄τά...γαμώτο...λυπάμαι και νιώθω τόσο-τόσο-τόσο δα μικρούλα...
ουτε κι εγώ κύριε?
ούτε κι εγώ?
υγ γιατί κάθε φορά που γράφεις κάτι σοβαρό θέλω να σε παρηγορήσω?????
Εννοείται ότι δεν θυμάμαι ΤΙΠΟΤΑ.
Σαν τον/την newManifesto αλλά χειρότερα....
Ταπερντόνα, καταρχάς ό,τι γράφω είναι πάντα πολύ σοβαρό! Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό!
Το πως θες να με παρηγορήσεις οφείλεται στο ότι σε πρώτο επίπεδο είσαι πολύ καλός άνθρωπος.
υγ ευτυχώς μετά από λίγο...
υγ...συνέρχεσαι!
Μανιφέστε και Ντανίλα, θα πάω στο Μποτινάκι να σας στείλει από μια κούτα Μεμοντρίν! It works miracles!
Xμμμ... το μόνο που θυμάμαι από το 2001 είναι ότι δούλευα σ'ένα λογιστικό γραφείο και τα είχα με έναν μυθομανή γκόμενο.
Αχ, τι μου θυμίζεις. Εγω η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν: κωλοάραβες, τώρα θα την πληρώσετε! οι αμερικανοί θα καθαρίσουν 100.000 αθώους από εσάς τα επόμενα έξι χρόνια για τους οποίους ούτε ο ξύπνιος κεφτές ο Νανάκος θα γράψει κατι ... και αυτό θα είναι το χειρότερο που θα τους συμβεί!
Εγω ημουν στο Zara στο κολωνακι (δουλευα... ναι το εχω κανει και αυτο) και οταν τελειωσα την δουλεια ειχα 340 αναπαντητες απο την μαμα μου που τα ειχε κανει πανω της... κατα τα αλλα ήταν μεγαλο σοκ!
Η αλήθεια είναι πως δεν κατάλαβα σε τι αναφέρεσαι όταν λες"θηρίο"...Ελπίζω πάντως να μην εννοείς τους μουσουλμάνους-άραβες,διότι δε φανταζόμουν πως μασάς από το μούσι που μας σερβίρεται-πως ΑΥΤΟΙ είναι η πραγματική απειλή...!
aurelia aurita
Φυσικά και όχι, Aurelia! Με τη λέξη 'θηρίο' εννοούσα τη τρομοκρατία σαν έννοια και ομολογώ πως τη στιγμή που το έγραφα μου φαινόταν ξεκάθαρο.
Τελικά μάλλον ξεκάθαρος ήσουν,η παρανόηση έγινε στο ότι εφόσον σήμερα η λέξη"τρομοκρατία"για τη Δύση ουσιαστικά ταυτίζεται με αυτούς τους λαούς(ή γενικά όποιους τους συμφέρει να βαφτίζουν έτσι κατά καιρούς),κατάλαβα ότι εννοείς όντως αυτό που εννοείς.Απλά εγώ αμφιβάλλω σε μεγάλο βαθμό κατά πόσο ήταν τρομοκρατική ενέργεια,τείνω προς τη θεωρία που λέει πως δημιούργησαν ένα άλλοθι για να δικαιολογούν τους πολέμους τους(Ιρακ,Αφγανιστάν κτλ)...
aurelia aurita
Δημοσίευση σχολίου