Μια φορά κι έναν καιρό, ο Gary Lightboy, ο τραγουδιστής των Snow Patrol, είχε παθιαστεί με μια κοπέλα. Ο πατέρας του είχε πει τότε πως μοιάζει με τον σκύλο που κυνηγάει τ' αυτοκίνητα: ακόμα κι αν κατακτούσε την κοπέλα δεν θα ήξερε τι να κάνει από εκεί κι έπειτα. "You're like a dog, chasing a car"! Έτσι, μετά από χρόνια, γεννήθηκε το τραγούδι "Chasing cars" και αργότερα έπαιξε σαν μουσικό χαλί στο φινάλε της δεύτερης σεζόν του "Grey's Anatomy". To ξανακούω, το ξαναβλέπω και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: λες τελικά να μην υπάρχει το "έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα?" Λες τελικά όλοι μας κάποια στιγμή να κυνηγάμε αυτό που δεν θα έχουμε ποτέ? Κι αν γίνεται αυτό, αν συμβαίνει αυτό, πότε έρχεται εκείνη η 'άλλη' στιγμή που ξυπνάμε και συνεχίζουμε τη ζωή μας? Κι όταν συνεχίζεις τη ζωή σου πώς είσαι βέβαιος ότι είσαι καλά? Πώς ξέρεις ότι είσαι εσύ και όχι ο μηχανικός εαυτός σου? Πώς ξέρεις ότι σηκώθηκες για να πετάξεις και όχι για να προετοιμάσεις την επόμενη φορά που θα καταλήξεις αναίσθητος και άδειος στο πάτωμα φορώντας το καλό σου ρούχο? Πώς τα ξέρεις όλα αυτά?Μάλλον δεν ξέρεις τίποτε... Απλά ελπίζεις.
14 σχόλια:
... και συνεχίζεις να γράφεις... τραγούδια.
Ακριβώς: Απλά ελπίζεις!
ασχετο...τι ωραίο clip ....απείρως καλύτερο από την κατατονική σειρά
Και από τα πιό απλά χαρούμενα πραγματάκια επιστρέφεις στη φριχτή καταδίκη του..."ναί, αλλά άν ΄τωρα ήμουν με...στο...άν...."άει σιχτίρ πιά!
Για να σας ενθαρρύνω καλά μου, εγώ ακόμα και κλεισμένη στο σπίτι περνάω υπέροχα, φιλούρες!
Δεν το ξέρεις... Απλά κάθε μέρα που ξεκινά ελπίζεις και εύχεσαι για το καλύτερο.
Μπα,μη στεναχωριέσαι,δεν είναι έτσι η ζωή.Αν κυνηγάς το άπιαστο,είναι επειδή δεν είσαι ικανός να εκτιμήσεις το πραγματικό.Ε τότε,έχεις πρόβλημα Χιούστον...
Δεν είναι έτσι, Bar! Το άπιαστο δεν το κυνηγάς, δεν το διαλέγεις. Σε τραβάει. Είναι πέρα από τις δυνάμεις σου. Και δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα. Μόνη με τό μέτρημα της δύναμης σου.
Πατσιουράκι μου καλό, που ζεις να φέρω μιά λεκάνη μίλκσεηκ να γίνεις ακόμα πιο χαρούμενη?!
Bar & Van., προσωπικά νομίζω πως και οι δυό έχετε δίκιο. Αλλά η επιθυμία είναι κάτι που δεν τιθασεύουμε όλοι το ίδιο εύκολα.
Έχω την εντύπωση ότι έχεις ξεσκιστεί να βλέπεις Greys Anatomy! Τελείως addictive.
Και φαντάσου...από το νοσοκομείο και μετά ζώ στη...μανούλα! Βασικά, έχω πάθει overdose μανούλα! Δέ μπορώ να θυμηθώ από πότε είχα να περάσω τόσα εικοσιτετράωρα μαζί της σερί!
Μιλκ σέηκ έ???
Φιλάκι στον παίδαρο από κάτω!
Υπέροχο τραγούδι!
Αυτό ακριβώς νομίζω πως είναι και το γοητευτικό της ζωής: πως δεν ξέρεις τι θα γίνει "μετά".
Όμορφο, ενδιαφέρον και τρομακτικό αν με ρωτάς...
(Έχεις δοκιμάσεις εκτός από Greys, και Prison Break???? Εκεί να δεις addiction!-με 2 d γράφεται, δεν θυμάμαι. Σηκώθηκα μέσα στη μαύρη νύχτα να πάω στο dvd club να ζητήσω τη συνέχεια κι ας μην υπήρχε με ελληνικούς υπότιτλους!Τι το φυσάμε το αγγλικό...)
τι είναι ο άνθρωπος!
ένα τίπότα είναι ο άνθρωπος!
υγ δυστυχώς και σε αυτήν την περίπτωση εφαρμόζεται θεραπεία και όχι πρόληψη...
υγ για σκέψου να βρίσκαμε το σχεσοχάπι!ώ ρε γλέντια!
Ποτέ δεν το προλαβαίνω το GA και το παίζουν 4 κανάλια σε άσχετες ώρες το καθένα... Αλλά το Chasing Cars είναι το μοναδικό τραγούδι που δέχτηκα να ΑΓΟΡΑΣΩ από το iTunes και το έχω αντιγράψει σε 5 πισιά μην τυχόν και φθαρεί (άκου τώρα παράνοια δλδ).
Οι σκέψεις, πάντως, δημιουργούνται ακόμη κ από την εικόνα που έβαλες...
Δημοσίευση σχολίου