"Εγώ φταίω που έγινες αδερφή?"

Εrasmus

Moυ λέει, λοιπόν, ο μπαμπάς μου χτες το μεσημέρι:

"Για πες μου τελικά τί έγινε στο ελληνικό πρωτάθλημα? Ποιός κέρδισε?"

"Η Μίλαν... νομίζω" απαντάω

"Αυτό ήταν το Τσάμπιονς Λιγκ. Στο ελληνικό ποιός κέρδισε και πόσο ήταν το τελικό σκορ?" με διορθώνει κι επαναλαμβάνει την ερώτηση

"Θα σου πω ψέμματα και δεν το θέλεις" ξαναπαντάω

"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αδιαφορείς τόσο πολύ για το ελληνικό ποδόσφαιρο" παρατήρησε

"Δεν αδιαφορώ για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αδιαφορώ για το ποδόσφαιρο σε παγκόσμιο επίπεδο" τον διόρθωσα εγώ

"Ελάτε να φάμε και τα λέτε στο τραπέζι" ακούστηκε η μαμά μου. Και συμπλήρωσε "Νανάκο μου, σου έκανα την αγαπημένη σου σαλάτα!"

"Μα, δεν μου αρέσουν οι σαλάτες!" της απάντησα

"Γιατί?!" με κοίταξε έκπληκτη.

Ίσως είναι ιδέα μου αλλά μερικές φορές έχω την αίσθηση πως με κοιτούν κι αντί για τον γιό τους που ξέρουν 30 χρόνια, βλέπουν έναν ξένο φοιτητή από πρόγραμμα ανταλλαγής σπουδαστών που μόλις κάθισε στη κουζίνα τους.

Φοβερό Ντοκουμέντο

Θα παρακαλούσα όποιον έχει στη κατοχή του ολόκληρο αυτό το βίντεο ή τουλάχιστον ένα extended cut να επικοινωνήσει το συντομότερο δυνατό!

Δίνεται αμοιβή!

Oι πειρατές της Καραιβ...χρρρρ....φσσσσ...χρρρ...φσσσ

Αγαπημένε μου μπλόγκερ, σου γράφω για να σε προστατέψω! Επειδή λόγω καιρού η εκδρομή που τόσο καιρό σχεδιάζες θα έχει πάει κατά διαόλου, είναι πολύ πιθανό αυτό το Σ/Κ να θελήσεις να πας σινεμά. Και πιθανότατα να θελήσεις να δεις τους Πειρατές της Καραιβικής, είτε γιατί το περιμένεις, είτε γιατί το θεωρείς καλύτερο από το να κάτσεις σπίτι και να γλεντήσεις με την Κατερίνα Κόρου.

Δεν θέλω να σε κολακεύσω αλλά σκέψου πως η Κατερίνα Κόρου το 1997 είχε βγάλει έναν ωραίο δίσκο με τον Νικολόπουλο!

Κι ενώ η γνώμη μου για την ταινία θα έπρεπε να συνοψίζεται στην αποπάνω φράση θα γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος.

Θα κοιτάς το ρολόι και δεν θα περνάει κανένα από τα 165 λεπτά! Κι όποιο πάει να γλιστρήσει, θα επανέρχεται διπλό! ΠΟΛΛΑ, ΠΟΛΛΑ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ! Το σενάριο πρέπει να ήταν λίγο μικρότερο από την Ιλιάδα. Και σε διαβεβαιώ πως ακόμα και με μεταπτυχιακό δεν θα καταλάβεις τί γίνεται. Είναι σα να το έχει γράψει ο Κάτμαν! Και σου το λέω εγώ που βρήκα ωραίο το "Μην πυροβολείτε τη γιαγιά Νο 2"!Δεν θα μάθεις τι συνέβη μετά το τέλος του δεύτερου μέρους αλλά κάποια στιγμή θα δεις το σαλάχι που κατάπιε τον Τζακ να είναι ψόφιο σε μια αμμουδιά και να το τρώνε οι γλάροι! Απο υπόθεση δεν θα βγάλεις άκρη εκτός κι αν πριν πας σινεμά τηλεφωνήσεις σε φίλο σου executive της Disney και σου στείλει με φαξ την (πολύ αναλυτική) περίληψη! Επίσης, μην μπεις στον κόπο να ψάξεις στο ίντερνετ για λεπτομέρειες γιατί ούτε οι κριτικοί κατάλαβαν τι έγινε. Και για να μην ξεχνιόμαστε...ΠΟΛΛΗ ΦΑΣΑΡΙΑ! Θα σου τηγανιστεί ο εγκέφαλος!

Κατά τα άλλα, μερικές σκηνές είναι πολύ εντυπωσιακές και ο χαρακτήρας του Τζακ Σπάροου απίθανος. Μαζί του όμως είναι και πολύς κόσμος που άλλοι πάνε, άλλοι έρχονται, ο καθένας λέει τα δικά του μέχρι να φτάσεις στο σημείο να νομίζεις πως μερικούς χαρακτήρες τους φαντάστηκες και δεν πέρασαν ποτέ μπροστά από τα μάτια σου!

Θα κοιμηθείς, θα ξυπνήσεις, θα ξανακοιμηθείς, θα ξαναξυπνήσεις και η ταινία θα παίζει ακόμα. Θα βγεις από την αίθουσα και θα σκεφτείς πως ο μόνος που δεν πάιζει στη ταινία είναι ο κώλος του διπλανού σου. Μην ανησυχείς, το dvd θα είναι extended! Cross your fingers!

Myspace.com

H φίλη μου η Νατάσσα μ' έπεισε προχθές ν' ανοίξω μια προσωπική σελίδα στο Myspace. Γενικά δεν της ήταν και πολύ δύσκολο γιατί ως γνωστόν έχω υποτακτική ψυχολογία εδώ και 8 χρόνια οπότε απολαμβάνω πολλές φορές να παρασύρομαι και μετά να δηλώνω αθώο θύμα δικαστικής πλάνης!

Το βρήκα εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξω τη σελίδα αυτή. Λόγω μειωμένης αντίληψης μου πήρε μια ολόκληρη μέρα για να φτιάξω το background (η γνωστή φωτογραφία που είχα βγάλει με το ipod που κοιμάται ήσυχο δίπλα σε μια πάβλοβα!). Να μην σας τα πολυλογώ, την κουτσοέφτιαξα τη σελίδα, έβαλα και ωραία γραφικά με ταινίες και μουσική και διάφορα σανσόν. Και μετά?

Δεν υπάρχει μετά! Μετά υποτίθεται πως περιμένεις και ψάχνεις! Περιμένεις τους άλλους ν' ανακαλύψουν το προφίλ σου και να σε καλέσουν να γίνεις 'φίλος' τους! Ψάχνεις ν' ανακαλύψεις προφίλ που σου αρέσουν για να καλέσεις εσύ άλλους να γίνουν 'φίλοι' σου. Υποτίθεται επίσης πως πρέπει να κάνεις φίλο σου οποιονδήποτε σε καλεί.

Μάλλον δεν έχω κερδίσει τις εντυπώσεις στον κόσμο του myspace! Kυρίως γιατί αρνήθηκα τη 'φιλία' μου σε όσους τη ζήτησαν. Ξέρω πως είναι μεγάλο πλήγμα να μην σε κάνει φίλο του κάποιος που δεν έχεις δει ποτέ αλλά του αρέσουν οι "Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες" αλλά αυτά έχει η ζωή.

Στην αρχή δεν είχα καταλάβει γιατί με καλούν άνθρωποι που τα προφίλ μας δεν έχουν απολύτως κανένα κοινό σημείο. Θα γινόταν ποτέ φίλη η Bjork με τις Las Ketcup? Η Άννα Συνοδινού με τη Μαρία τη Κακάσχημη? Στη πορεία όμως κατάλαβα πως σημασία δεν έχει με ποιόν μιλάς αλλά πόσες επαφές έχεις στο προφίλ σου. Γι' αυτό και πολλοί έχουν για φίλο τον Φεντερίκο Φελίνι, το Νίκο Σκαλκόττα και τον Αντρέι Ταρκόφσκι!

Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ με τα τσάτ είναι γιατί να μιλάς με ανθρώπους τους οποίους δεν πρόκειται να συναντήσεις ποτέ? ΄Η στη συγκεκριμένη περίπτωση με ανθρώπους from the great beyond? Μάλλον είναι βαρετό το myspace! Άσε δε που οι περισσότεροι ακούνε κατατονική ροκ κι έχουν προφίλ βουτηγμένα στο μαύρο χρώμα με καλλιτεχνικές/σκεφτικές φωτογραφίες. Δεν γελάνε ποτέ αυτά τα παιδιά? Μπορεί βέβαια να φταίει και το ότι είμαι και λίγο μονοσήμαντος και σχόλια του τύπου "έχεις μια λακωνική τέρψη στις άκρες των βλεφάρων σου" μου καίνει μαζικά εγκεφαλικά κύτταρα. Πάντως τη φωτογραφία των ΑΒΒΑ τυλιγμένων με αλουμινόχαρτο δεν τη βγάζω!

Στο σαλόνι του Κώστα

Ο παιδικός μου φίλος Κώστας γιόρταζε χθες. Τον ξέρω πολλά, πάρα πολλά χρόνια και τον αγαπώ ιδιαίτερα γιατί ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ενώ η ζωή δεν τους έχει φερθεί καλά, ο ίδιος έχει φερθεί στη ζωή και σε όσους έχει φέρει κοντά του με πολλή αγάπη, φροντίδα και χαμόγελο.
Ο Κώστας είναι αρραβωνιασμένος εδώ και 2 χρόνια με την Ματούλα. Την Ματούλα την αντιπαθώ και το ξέρει. Την αντιπαθώ γιατί είναι αγενής και υποτιμά συνεχώς τον Κώστα και τη ζωή του. Την αντιπαθώ επίσης γιατί μιά φορά πάνω σ' ένα καυγά πέταξε όλα τα κόμικς που φύλαγε από τα παιδικά του χρόνια ο Κώστας. Το κακό με τους ανθρώπους που αφήνεις ν' αλωνίζουν ελεύθερα στη ζωή σου είναι πως πάντα ξέρουν τί θα σε πληγώσει πιο πολύ. Ο καλός Θεούλης όμως την προηγούμενη εβδομάδα ξεχάστηκε κι έβαλε λιγότερη σιλικόνη στο ένα της βυζί. Φυσικά, αυτό δεν θα το είχε καταλάβει κανείς αν η Ματούλα αντί για χαρτοπετσέτες μέσα στο σουτιέν είχε βάλει μια βάτα ή έστω κάτι ομοιόμορφο που δεν θα ξεχείλιζε από το σουτιέν.
Η Ματούλα έχει έναν γκέι φίλο, τον Παναγιώτη που θέλει να τον φωνάζουμε Πάνα! Ο Πάνας μπήκε μιά μέρα στο μπακαλικάκι με τα γκέι στερεότυπα και το άδειασε. Η τελευταία του μανία για την οποία χτες μας έξυνε τον εγκέφαλο είναι το πόσο πολύ θέλει να γίνει πατέρας. Αυτό φυσικά θα το πετύχει δίνοντας σπέρμα σε μια λεσβία φίλη του. Τα επιχειρήματα του ήταν: "θα το κοιμίζω με παραμύθια/ το έκανε και ο Rupert Everrett/ το έκανε και ο Paul Rudd/ το έκανε και ο Will στο Will & Grace/ ένας άνδρας με μωρό είναι φοβερός γκομενομαγνήτης".
Ο Κώστας και η Ματούλα έχουν δυό φίλους, τον Πέτρο και τη Γιάννα. Είναι ένα φοβερό ζευγάρι, πολύ ερωτευμένο κι απόλυτα ευτυχισμένο μέσα στην άνεση της αγάπης τους. Το τελευταίο όμως διάστημα έχουν φάει μια παράξενη πετριά στο κεφάλι κι αποφάσισαν να κάνουν στροφή σε πιο ποιοτική ζωή. Κάποιος τους συμβούλεψε πως για να το πετύχουν αυτό πρέπει ν' αλλάξουν ραδιοφωνική συχνότητα κι από τον "Σφαίρα" να καρφωθούν στον "Μελωδία". Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακούμε στη λούπα το cd της Αλεξίου με τον Μάλαμα. Μετά από 2,5 ώρες νόμιζα πως τα πάντα στη ζωή είναι μια ματαιότητα, δεν θα ξαναγελάσω ποτέ και ο Χάρι Πότερ θα πεθάνει. Για τις επόμενες 3 ώρες δεν έφαγα τίποτε και αρνιόμουν επίμονα να πάρω αντικαταθλιπτικά γιατί "το μερτικό μου απ'τη χαρά, μου το'χουν πάρει άλλοι".
Ο Κώστας έχει μια πολύ όμορφη αδελφή, την Λίζα. Με τη Λίζα περνούμε πολύ ωραία γιατί είναι πολύ καλό παιδί, πάντα χαμογελαστή και πολύ κουλεμανσόν. Χθες κλειστήκαμε για λίγο στο δωμάτιο της και κάναμε διαγωνισμό χορού: αυτή χόρεψε το "Ice ice baby" κι εγώ το "Funky cold medina". Mε νίκησε fair & square και μ' έβαλε να μιλήσω με τον γκόμενο της για 18 ολόκληρα λεπτά.
Ο φίλος της Λίζας, ο Μάκης, είναι ασφαλιστής. Δεν του μιλάει ποτέ κανείς γιατί αντί γι' ανθρώπους βλέπει μπροστά του κινούμενα ασφαλιστικά συμβόλαια. Καλό παιδί αλλά το κοστούμι της ασφαλιστικής τον έχει καταπιεί. Μιλήσαμε για 18 ολόκληρα λεπτά -υπό το κλάμα του Μάλαμα- για τις νέες προσφορές της ασφαλιστικής του ειδικά για οδηγούς σαν κι εμένα που είναι επιρρεπείς στα κινηματογραφικής λήψεως τροχαία.
Ο ασφαλιστής έχει έναν αδελφό, τον Γιάννη, γύρω στα 35. Τον είχε διπλαρώσει το poodle της Ματούλας για πολύ ώρα και του μιλούσε για την πατρότητα. Κάποια στιγμή μάλλον τον ξέρασε γιατί τους είδα να βγαίνουν στο μπαλκόνι και να γυρίζει μόνος ο Γιάννης κλείνοντας τη μπαλκονόπορτα και τραβώντας τις κουρτίνες. Τον άκουσα να μιλάει με μια κοπέλα, τη Μάρθα και κατάλαβα τα εξής: ο Γιάννης παίζει videogames 24 ώρες το 24ωρο. Αν κατάλαβα καλά, αυτός και πολλοί άλλοι gamers έχουν χωριστεί σε ομάδες και συναντιούνται για να πλακωθούν στο ξύλο! ΟΚ! ξέρω πως δεν έχει καμιά λογική αλλά η φράση "...να κρατάμε ΄τυπικές σχέσεις με τους 'immortals' (?) και να μην μπλέκονται στους δικούς μας καυγάδες" δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια. Επίσης επαναλάμβανε συχνά τη φράση "τα δικά μας rave"! Ήθελα να παρέμβω και να μάθω περισσότερα αλλά το poodle-Πάνας χτύπαγε με λύσσα τη τζαμαρία.
M' αυτά και μ' εκείνα πήγε η ώρα 2. Χρόνια πολλά Κώστα.

E-Motion Pictures

Moon river - Breakfast at Tiffany's


I'm thru with love - Everyone says 'I love you'


I will always love you - The best little whorehouse in Texas


(I say) A little prayer (cast) - My best friend's wedding


As time goes by - Casablanca


Another suitcase in another hall - Evita


Come what may - Moulin Rouge!


There are worse things I could do - Grease


You don't own me (cast) - The First wives club


Singing in the rain - Singin' in the rain


Bella Maria de mi alma - The Mambo Kings

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: οι σειρές μου

Αυτή την εβδομάδα προβάλλονται τα τελευταία επεισόδια για φέτος. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη !

2 4

UGLY BETTY

DESPERATE HOUSEWIVES

DEXTER

GREY'S ANATOMY

HEROES

Alter Ego

Σα βγεις στο πηγεμό για την ταινία του Σάκη, φρόντισε να έχεις back up plan για τη βραδιά σου. Θα σου χρειαστεί όταν θα βγεις τρέχοντας από την αίθουσα λίγο πριν το διάλειμμα! Η ταινία δεν βλέπεται. Και αυτό σας το λέει κάποιος που έχει δει το «Glitter» τουλάχιστον 12 φορές.
Ο λόγος που βασικά δεν υποφέρεται αυτή η ταινία είναι γιατί σε ό,τι καλό πας να βρεις αναπόφευκτα το μυαλό σου σέρνει μαζί του και 3 λέξεις: «για ελληνική ταινία». Για παράδειγμα: ωραία σκηνικά (για ελληνική ταινία), ωραίο μακιγιάζ (για ελληνική ταινία), ωραίες μπερούκες (για ελληνική ταινία). Το σενάριο, η σκηνοθεσία και το παίξιμο είναι του χειρίστου είδους – για ταινία, γενικά.
Καταρχάς, πας να δεις μια ταινία μ’ έναν γνωστό τραγουδιστή χωρίς να ξέρεις από πριν ένα τραγούδι. Δεν ξέρω ποιός καθυστερημένος στη Village ή στη Minos είχε τη φαεινή ιδέα να βγει πρώτα η ταινία στις αίθουσες και μετά το σάουντρακ, ξέρω όμως πως θα πρέπει να πάρει Γκράμμι Αποτυχημένου promotion!
H μουσική beyond πληκτική με εξαίρεση ίσως ένα τραγούδι του Βαρδή που δεν το άκουσα καν γιατί είχα φύγει! Ή γιατί ξαναέβλεπα το «Glitter» μέσα στο κεφάλι μου!
Γενικά, αυτή η ταινία απευθύνεται στους σκηνογράφους και τους διευθυντές φωτογραφίας της Μαρίας της Άσχημης και του ελληνικού C.S.I. Oι Ρουβίτσες μεγάλωσαν και γίνηκαν Χατζηγιαννίτσες οπότε ακόμα κι αυτές θα πλήξουν!
Είναι πολύ υποτιμητικό να πηγαίνεις σινεμά, να αγκαλιάζεις το ποπ κορν σου και ν’ ανακαλύπτεις πως κάποιοι σε θεώρησαν τόσο μαλάκα που δεν είχαν για προτεραιότητα τους ούτε καν το ευχάριστο σου δίωρο! Είναι ακριβώς το ίδιο αίσθημα που είχα όταν έφυγα πριν το διάλειμμα του “Battlefield: Earth”. Και του “Karate Kid IV: The next Karate Kid”.
Eλπίζω να είναι καλύτερη η ταινία της Despina.

Βρε, πώς έχεις μεγαλώσει...

?

Naturaleza muerta

Πριν ακόμα ο ήλιος ζεστάνει τις καρδιές και το χορτάρι, το κορμί της Άννας έχει τυλίξει σαν φωτιά τη σάρκα του Μιγκέλ.Όμως η θάλασσα προτιμά να γυρνά την πλάτη και να μην τους κοιτά. Γιατί η θάλασσα ζηλεύει τον Μιγκέλ που την κρατά στην αγκαλιά της. Και τη ζήλεια δεν μπορεί να τη σταματήσουν ούτε τα άνθη του βυθού, ούτε το νερό μα ούτε και η ίδια η αλμύρα.

Όταν πια χαράζει, ο Μιγκέλ μπαίνει στο καίκι του. "Φίλησε με αγάπη μου" της λέει "και περίμενε εδώ μέχρι να δεις πως επιστρέφω". Και η θάλασσα που ακούει τις κουβέντες όλων μας, τον καταριέται: "Φίλησε την για τελευταία φορά, φτωχέ ψαρά. Γιατί η καρδιά της μου ανήκει και δεν θα βρεις επιστροφή".

Και η Άννα δακρύζει. Και μετά κλαίει. Και κλαίει ακόμα κι όταν δεν έχει ανάσα. Και στέκεται στην αμμουδιά περιμένοντας. Περιμένοντας. Περιμένοντας τον Μιγκέλ.

Πίσω από τα κλειστά παράθυρα του χωριού λένε πως ο εκείνος ο βράχος, ο λευκός βράχος στη παραλία είναι η Άννα που περιμένει ακόμα. Περιμένει τόσο καιρό που ο ίδιος ο χρόνος την σκέπασε με αρμύρα και κοράλια για να μην κρυώνει.

"Πέτρωσε το κορμί, κορίτσι μου" της ψιθυρίζουν οι εποχές που περνούν. Μην τον καρταράς άλλο. Τον κράτησε για πάντα η θάλασσα στη φυλακή της. Μακριά από τη καρδιά και τα χείλη σου".

Ένας χειμώνας μου είπε πως κάθε φορά που ξεσπά μια καταιγίδα, αυτή η καταιγίδα είναι ο Μιγκέλ που δαμάζει τα κύματα και παλεύει μέχρι θανάτου με τη θάλασσα. Την ίδια στιγμή που η Άννα δακρύζει. Λίγο πριν κλάψει. Λίγο πριν της κοπεί η ανάσα από τα αναφιλήτα. Στην αμμουδιά που τον περιμένει...ακόμα.

Νaturaleza muerta / Mario Frangoulis & Sarah Connor

Naturaleza muerta / Mecano

Meet the couples

The Bridges of Madison County
"It seems right now that all I've ever done in my life is making my way here to you."

The English Patient
"New lovers are nervous and tender, yet smash everything- for the heart is an organ of fire."


When Harry Met Sally:
I love that you get cold when it is 71 degrees out. I love that it takes you an hour and a half to order a sandwich. I love that you get a little crinkle in your nose when you're looking at me like I'm nuts. I love that after I spend day with you, I can still smell your perfume on my clothes. And I love that you are the last person I want to talk to before I go to sleep at night. And it's not because I'm lonely, and it's not because it's New Year's Eve. I came here tonight because when you realize you want to spend the rest of your life with somebody, you want the rest of your life to start as soon as possible.


The Notebook
"I am nothing special; just a common man with common thoughts, and I've led a common life. There are no monuments dedicated to me, and my name will soon be forgotten. But in one respect I have succeeded as gloriously as anyone who's ever lived: I've loved another with all my heart and soul and to me, this has always been enough."

Great Expectations

"She'll only break your heart, it's a fact. And even though I warn you, even though I guarantee you that the girl will only hurt you terribly, you'll still pursue her. Ain't love grand?"

Annie Hall
"Love is too weak a word for what I feel - I luuurve you, you know, I loave you, I luff you, two F's, yes I have to invent, of course I - I do, don't you think I do?"

The mirror has two faces
" When my date takes me home and kisses me good night, if I don't hear the philharmonic in my head, I dump him."


Moonstruck
"La bella luna! The moon brings the woman to the man. Capice?"


Star Wars: The empire strikes Back
- "I love you"
- "I know".


Pretty woman
"In case I forget to tell you later, I had a really good time tonight. "


Ghost
- "I love you Molly. I always have"
- "Ditto."

Essential Duet: Obsession / Desmond Child & Maria Vidal

Parental Advisory: (Possible) Explicit lyrics

Έχω ένα προβληματισμό που φέτος κλείνει 14 χρόνια μέσα στο κεφάλι μου. Και ήρθε η ώρα να τον μοιραστώ μαζί σας. Δεν το έχω αναφέρει ποτέ σε κανέναν αλλά τώρα θέλω να τον μοιραστώ και να ζητήσω μια δεύτερη γνώμη.

Η Σοφία Αρβανίτη* το 1993 κυκλοφόρησε ένα δίσκο με τίτλο "Ζωή σαν πορτοκάλι". Καλοκαίρι του 1993. Ο δίσκος γενικά δεν ακουγόταν αλλά ήταν καλύτερος από το "1,2,3" της Αλέξιας. Το ομότιτλο τραγούδι είχε μια γλυκειά καλοκαιρινή μελωδία, απαλή και δροσερή μιλούσε για τη ζωή, τη θάλασσα και τους χυμούς του πορτοκαλιού. Στο δεύτερο όμως κουπλέ υπάρχει ένα twist! Λέει ο ποιητής και τραγουδά η μούσα:

"Μες στον καθρέφτη σε κοιτώ και το κεντρί σου το καυτό / δυνατό, τρέχει υγρό, αθάνατο νερό!"

Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να συνδέσω το κεντρί και το υγρό με το υπόλοιπο τραγούδι αλλά μου είναι αδύνατον! Να υπογραμμίσω πως το τραγούδι το ερμηνεύει η Σοφία Αρβανίτη και όχι η Καρλόττα - έχει σημασία αυτό!

Υπάρχει περίπτωση η -για χρόνια- προσωπική μου τραγουδίστρια να έκρυβε μέσα της τη Missy Elliot? Μήπως τους έχω φανταστεί αυτούς τους στίχους και στην πραγματικότητα λέει: "Μες στον καθρέφτη σε κοιτώ και το μαλλί σου το κοντό/ απ' τη λακ, δυνατό, δε μαλακώνει στο νερό"? Μήπως το δικό μου άρρωστο μυαλό έχει μετατραπεί στη μεταμεσονύκτια ζώνη του Filmnet2 και παρεξηγώ την καυμένη τη Σοφία ενώ εκείνη τραγουδά για ουζάκια και ταβέρνες?

Any ideas? No? Didn't think so...!

Essential explicit summer listening: Ζωή σαν πορτοκάλι / Σοφία Αρβανίτη

*σε περίπτωση που τα τελευταία 20 χρόνια ζεις σε κάποιο μπουντρούμι του Μελωδία FM με μπάλα περασμένη στο πόδι, η Σοφία Αρβανίτη ήταν εκείνη που δεν ήθελε να της "...μιλάς για καλοκαίρια", για ακρογιαλιές και αστέρια!

Η Ελίτσα και η άλλη

Λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα έλαβα το εξής μήνυμα στο κινητό:

"Τι κάνεις? Είδες την Ελίτσα? Κρίμα η Ευριδική. Φοβερή η drama queen?!"

"Ποιά είναι η ελίτσα?" σκέφτηκα μέσα στη νύστα μου .Την συγκεκριμένη στιγμή, ονειρευόμουν πως έβαφα ένα φάρο! Σηκώθηκα από το κρεββάτι. Η κούραση από το βάψιμο με είχε καταβάλλει -μάλλον- κι έφτιαξα ένα σάντουιτς. Ξανακοίταξα το μήνυμα που έγραφε μόνο αριθμό και όχι όνομα. Μετά το τροχαίο, βλέπεις, έχασα το κινητό και μαζί με αυτό όλη μου την ατζέντα. Δεν ήξερα ποιός μου είχε στείλει το μήνυμα αλλά από τον γραφικό χαρακτήρα κατάλαβα πως ήταν παραληρηματικός άντρας, ηλικίας 28-40, με imaginary girlfriend στο Λονδίνο και, απόψε είχε ξενυχτήσει με τη συντακτική του ομάδα (2-3 κολλητούς) κουβεντιάζοντας την Γιουροβίζιον και τα πατρόν. "Πρέπει να πάψω να μιλάω σε πιο κουλούς από εμένα" σκέφτηκα. Μ' έπιασε μια μίνι θλίψη, έφαγα 2 σοκολατένιες ελίτσες και ξανακοιμήθηκα.

Νωρίς το πρωί, το Σταρ με όλες τις καταγγελτικές του δυνάμεις είχε πέσει στα σκληρά. Το βίντεο της Εvridiki στη λούπα! Για να πω την αλήθεια, χάρηκα που δεν πέρασε. Το τραγούδι δεν μου άρεσε. Ούτε η Evridiki μου άρεσε. Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί άνθρωποι όταν είναι καλεσμένοι σ' ένα πάρτυ αντί να πάνε οι ίδιοι, στέλνουν τον ανορεξικό εαυτό τους. Πίσω δε από την Evridiki ήταν ένα παχουλό αγόρι που ενώ ο καημός του ήταν να τραγουδήσει στη θέση της Evridiki, η μοίρα τον είχε ρίξει στο αρμόνιο. Χόρευε κι έπαιζε αρμόνιο - που δεν ήταν καν στη πρίζα. "Θα σου δείξω εγώ σουρωμένη Evridiki!" έμοιαζε να λέει η φλογερή ματιά του. Τελικά στη θέση της Κύπρου νίκησε ο Βασίλειος και η Μυτιλινιά μάγισσα που είχε προσλάβει για να του κάνει...μια εξυπηρέτηση!Η κυρία Λιβανίου έδειξε μπόλικα αποσπάσματα κι έτσι πήρα μια ιδέα για το τί διαδραματίστηκε χτες:
1 -- Το σκηνικό ήταν στο στόμα ενός ψαριού. Δηλαδή όλοι τραγουδούσαν μέσα στα σαγόνια του φινλανδικού καρχαρία! Nice!
2 -- Η Ελίτσα τελικά είναι μια που ουρλιάζει
3 -- Πολλά μαλλιά, πολύς κόσμος στη σκηνή, πολλά γκρούπ, πολλή φασαρία.
4 -- Η drama queen είναι τραγούδι μιας κοπέλας από δεν-θυμάμαι-πού. Στο ρόλο της κοπέλας ένας αστυνομικός που φορούσε δημιουργίες του οικοδόμου συζύγου του! Ελπίζω το ζευγάρι να έχει τραβήξει βίντεο με τις πρόβες που έκαναν στο σπιτάκι τους και να το ανεβάσουν στο youtube! Aκόμα καλύτερα αν η κάμερα 'πιάνει' το όπλο του αστυνομικού ή το μιστρί του οικοδόμου που θα κρέμονται από τον καλόγερο.
5 -- Μια κοπέλα που έμοιαζε 46 αλλά ήταν 23 πλαισιώθηκε από φλορ μάνατζερ του Hondos Center οι οποίες την έσπρωχναν και τη ζούλαγαν. Lez get loud!
6 -- Πολλές βεντάλιες.
7 -- Πολλές ίου-ίου.
Τα τραγούδια μου φάνηκαν τόσο βαρετά που ακόμα και το δικό μας το μακαρόνι μπορεί να επιπλεύσει. Ελπίζω τουλάχιστον του χρόνου η ΕΡΤ να δεχθεί την πρόταση μου και να στείλει αυτόν που θα μας φέρει την πρωτιά.

Κοίτα να μαθαίνεις

Πρώτα ήρθε εκείνη και μετά το καλοκαίρι. Και μετά άλλο ένα καλοκαίρι. Και λίγο πριν την τελευταία άνοιξη, ήρθε ο χειμώνας. Προσπαθείς, προσπαθείς αλλά να την κερδίσεις ξανά δεν μπορείς. Απλά, δεν μπορείς. Μην κάνεις σχέδια, μην ελπίζεις, μην ονειρεύεσαι, μην κοιμάσαι χαμογελώντας με την εικόνα της στην αγκαλιά σου.

Μην ακούς αυτά που λένε: οι καρδιές δεν γιατρεύονται. Δεν υπάρχει λόγος να γιατρευτούν ή να ξεχάσουν. Ο χρόνος δεν διορθώνει τίποτε. Μόνο να παραδεχτείς πρέπει. Να παραδεχτείς πως νικήθηκες, πως η καρδιά σου ράγισε κι έχασες άλλο ένα κομμάτι της. Μόνο η αδυναμία σου να την ξεχάσεις θα σε βοηθήσει. Καμιά καρδιά δεν είναι πιο δυνατή από την ραγισμένη.

Αν θες να βουλιάξεις, κρύψου μέσα στην οδύνη σου. Μην ακούς κανέναν, μόνο τους κόμπους στο λαιμό σου. Σκοπός είναι να κόβεις την καρδιά σου σε κομμάτια και να τ' αποχαιρετάς. Αν αρχίσεις να ράβεις αυτά τα κομμάτια, σε λίγο καιρό αυτό που έλεγες καρδιά δεν θα σου μοιάζει. Κι αντί να ξεχάσεις αυτήν ή όποια άλλη, θα ξεχάσεις την αφετηρία σου.

Γι' αυτό μην προσπαθήσεις άλλο. Απλά δέξου πως έσπασες, πως γονάτισες και πονάς πολύ. Και πριν το καταλάβεις, θα ξαναβρείς το αίμα που έχασες. Και ένα άλλο καλοκαίρι.

Οh, Marcel !!!

I. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Δυό πιάτα ζεστές τηγανητές πατάτες. Ένα για μένα κι ένα για μένα λίγο αργότερα.
II. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η δεσμεύση του Θέμη Μάλλη και της Ελεάννας Τρυφίδου πως αυτός θα ήταν ο πιο 'La sousourela' χειμώνας της ζωής μας! Ακόμα ξυπνάω τα πρωινά ελπίζοντας.
III. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν λίγο που παίζαμε με τον Λέννυ τη σκηνή με τον μαξιλαροπόλεμο από το 'Grease'. Μην ρωτήσετε λεπτομέρειες.
IV. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι; Είμαι λίγο πιο κουλεμανσόν απ' όσο θα 'πρεπε.
V. Το βασικό ελάττωμά σας;
Η άγνοια του κινδύνου.
VI. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στο ψέμα. Ειδικά αν είναι ευφάνταστο.
VII. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Γκάρφιλντ: τσουπωτός, χνουδωτός, υπναράς και φαγανός!

VIII. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
O Jack ΜcFarland από το "Will & Grace".

IX. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
H διαδρομή μέχρι το σινεμά. Ακόμα κι όταν πρόκειται να δω το 'Spiceworld: the movie'
X. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Tα links στα δεξιά μου και μερικοί ακόμα που δεν έχω δεήσει να προσθέσω.
XI. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την κατανόηση του όταν ξυπνάει στις 4 τα ξημερώματα κι αντί να ροχαλίζω με βρίσκει μπροστά στο ανοιχτό ψυγείο - ενίοτε καθισμένο σε σκαμπό.
XII.... και σε μια γυναίκα;
Το καθημερινό λούσιμο και τις ξυρισμένες μασχάλες.
XIII. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Benny Andersson & ο Björn Ulvaeus (από τους ΑΒΒΑ)
XIV. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
"Για δες ποιός μιλάει...ΕΣΥ/το μόνο μου λάθος...ΕΣΥ/ με παίδεψες τόοοσο μου ανήκει η ζώη σου..."
XV. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Το βιβλίο της Ιστορίας στη Γ' Δέσμη!
XVI. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Eύκολο! Νίντζα Νο 3: Ο εξουσιαστής! Η ίδια ταινία σημάδεψε πολλά δένδρα στη γειτονιά μου, πολλά πλακάκια και τοίχους στο σπίτι καθώς και το δεξί χέρι της αδελφής μου που έκοψα... με το σπαθί μου!
XVII. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Andrew Wyeth γιατί τα έργα του κάνουν τη μοναξιά να μοιάζει ... ωραία!
VIII. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το ροζ ... φυσικά!
XIX. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
To ότι μπορώ να κοιμηθώ οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε χώρο, σε οποιαδήποτε στάση. Ακόμα και όρθιος - αν και μια φορά που κοιμήθηκα όρθιος, έχασα την ισορροπία μου και όλοι νόμιζαν πως λιποθύμησα. Επίσης, μπορώ να υποκριθώ πως παρακολουθώ την πιο βαρετή συζήτηση του κόσμου χωρίς να καταλάβει κανείς πως όση ώρα οι άλλοι μιλάνε εγώ έχω τραγουδήσει στο κεφάλι μου όλη τη δισκογραφία της Celine Dion.
XX. Το αγαπημένο σας ποτό;
Μαρτίνι με σπράιτ!
XXI. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που όταν -κατά λάθος- μου το ζήτησαν, δεν πλαισίωσα με rollerblades την Καλομοίρα σε ένα live του Fame Story 2.
XXII. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Τους κλόουν, τους ξυλοπόδαρους, τη Μάρα Μειμαρίδη και τους ανθρώπους με βρώμικα νύχια και βρώμικα παπούτσια.
XXIII. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να μου λέω μπουρδολογίες και να γελάω.
XXIV. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Φοβάμαι πως μια βροχερή μέρα, η άκρη μιας ομπρέλλας θα μου μπει στο μάτι. Αν και καταβάθος, δεν θα με πείραζε ιδιαίτερα να κυκλοφορώ με μπανταρισμένο το ένα μάτι σαν πειρατής.
XXV. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Συνήθως όταν η αλήθεια είναι πιο απίστευτη από ένα ψέμμα. Ή πιο βαρετή.
XXVI. Ποιο είναι το μότο σας;
"Η ζωή είναι πιο ωραία μ' ένα κουβά τηγανητές πατάτες!"
XXVII. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στη προηγούμενη ζωή με αποκεφάλισαν. Δεν με νοιάζει πώς θα πεθάνω αρκεί να είναι θεαματικό, να αναγνωριστεί το πτώμα μου και να μην μου μείνει σημάδι. Α! και να μην το μάθει η μαμά μου!
XXVIII. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Τι σκοπεύει να κάνει με το θέμα της Britney.
XXIX. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Στη λοβοτομημένη.

υ.γ. Απάντησα σε όλες τις ερωτήσεις του κύριου Προύστ επιλέγοντας την πρώτη απάντηση που μου ήρθε στο μυαλό γιατί η κυρία Γεωργοπούλου μου έλεγε πως, συνήθως, αυτή είναι και η σωστή. Στις ίδιες ερωτήσεις μπορεί να απαντήσει και η αγαπημένη μου Πωλινίτσα , για να της φύγει ο καημός! Επίσης, δεν βρήκα φωτογραφία του Προύστ γι' αυτό σας βάζω τη Σίντι Λόπερ που την είδα στον ύπνο μου χθες βράδυ!

Ημερολόγια Χωρισμένων Μέρος 'ΙΔ: Θέατρο Τέχνης (Part II)

Τα βράδυα της Πρωτοχρονιάς είμαι συνήθως στο κρεββάτι με 39 πυρετό, παρακολουθώντας τον τελικό κάποιου ριάλιτι. Σηκώνομαι από το κρεββάτι για να πάω στους γονείς, να φιληθούμε , να κόψουμε τη πίτα και να μην μου πέσει το φλουρί. Πολλές χρονιές μάλιστα δεν έχω σηκωθεί καν από το κρεββάτι.




Εκείνη όμως τη χρονιά, η κατάρα δεν είχε πιάσει. Θεώρησα πολύ καλό οιωνό πως ήμουν εντελώς καλά και θα περνούσα την Πρωτοχρονιά σ’ ένα πάρτυ. Είχα σκοπό να χορέψω μέχρι τελικής πτώσεως.




Όταν έφτασα κατά τις 3, το πάρτυ βρισκόταν στο αποκορύφωμα του: κόσμος στριμωχνόταν στο ασανσέρ, άλλοι ποδοπατούνταν στις σκάλες ενώ όσοι είχαν μείνει στο σαλόνι βρίσκονταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και παρακολουθούσαν ένα πρόγραμμα με τη Γαρμπή (στη τηλεόραση).




Απ’ όλους όσους ήταν εκεί αναγνώρισα μια μεγαλοκοπέλα με την οποία εγώ είχα συνεργαστεί στο stand up και η Ισμήνη Καλέση σε πολλές βιντεοκασσέτες των ‘80ς.



«Νανάκοοο!! Για να σε δω…λες και δεν πέρασε μέρα από πάνω σου αν και είσαι διπλός απ’ όσο σε θυμάμαι!»
«Σάρα!! Είσαι πολύ γλυκειά! Και μόλις προχτές διάβαζα για ‘σένα!»
«Αλήθεια?» έκανε μ’ ενδιαφέρον
«Ναι! Έγραφαν πως ένα ζευγάρι γκέτες σε χτύπησαν μ’ ένα φτυάρι και σε παράτησαν σ’ ένα χαντάκι που έγραφε ‘1983’. Σχεδόν στεναχωρήθηκα!»




Προτού ισιώσει το στόμα της Νόρμα Ντέσμοντ, ο Μπερικλής με τράβηξε από το χέρι και με οδήγησε στο δωμάτιο του. Φυσικά και σκέφτηκα αυτό που σκέφτεστε κι εσείς: making out στο δωμάτιο και οι γονείς στο σαλόνι! Πριν όμως προλάβω να μπω στο πετσί της γυμνασιακής φαντασίωσης, ένιωσα το δυνατό χαστούκι της μοίρας. Κι αντί για ένα χορταστικό «φλαπ!» ακούστηκε ένα μελωδικό «Τιτι ριτιτιιι…!!!»




Το πρόσωπο της Μαριάννας Τόλη στους τοίχους, στα τζάμια, στις ντουλάπες, σε σουβέρ, στον υπολογιστή, σε κουκλάκια, σε πανωσέντονα ακόμα και σε σαγιονάρες 4-1! Όπως αποδείχτηκε, υπήρχε μια άλλη γυναίκα που ο Μπερικλής έβαζα πιο πάνω και από την Ιωάννα Κουταλίδου.




«Είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής της! Πως σου φαίνεται?» μου είπε γεμάτος χαρά. «Πολύ ιδιαίτερο! Εκτός βέβαια και αν κρύβεις το βαλσαμωμένο πτώμα της στη ντουλάπα που τότε μάλλον θα σου ζητήσω να κάνεις 4 βήματα πίσω με τα χέρια στην ανάταση μέχρι να έρθουν τα περιπολικά» είπα – σχεδόν- αστειευόμενος.




Γέλασε και με αγκάλιασε. «Νιώθω καλύτερα από ποτέ» μου είπε. «Νιώθω πιο στρέητ από ποτέ» σκέφτηκα.




Επιστρέψαμε άρον άρον στο σαλόνι. Οι περισσότεροι καλεσμένοι είχαν φύγει. Είχαν μείνει 6-7 που είχαν ήδη καθίσει στο τραπέζι για να παίξουν χαρτιά. Κάθισα ελπίζοντας πως δεν θα παίζαμε κουμ καν αλλά πόκερ! Ο μεταβολισμός μου είχε ήδη δεχτεί ένα σοκ! Το δεύτερο ήταν καθ’οδόν!



Στο τραπέζι – και συγκεκριμένα απέναντι μου – καθόταν μια κυρία που μου θύμιζε κάτι. Ο Μπερικλής μας συνέστησε και μάλιστα δήλωσε πως η εν λόγω κυρία ήταν σαν μέλος της οικογένειας του. Όση ώρα παίζαμε (και ακούγαμε όλη την δισκογραφία της Μαριάννας) η κυρία ήταν βλοσυρή και δεν μιλούσε. Ψιθύριζε μόνο κάτι στον εαυτό της και μερικές φορές συμφωνούσε μαζί του. Κάποια στιγμή, εντελώς απροειδοποίητα, σηκώθηκε φόρεσε το μπουφάν της κι έφυγε. Κανείς δεν την χαιρέτησε και κανέναν δεν καληνύχτισε. Τη μια στιγμή ήταν εκεί και την επόμενη είχε εξαφανιστεί.



«Η κυρία είναι καλά?» ρώτησα αποφασισμένος να μην υποκριθώ πως τα τελευταία λεπτά διαδραματίστηκαν στο ρετιρέ. «Είναι μεγάλη σταρ!» παρατήρησε ένα κύριος με μπερουκίνι. Μάλλον κατάλαβαν όλοι την απορία μου γιατί μου έριξαν όλοι το ‘Tina Turner look’!




O Mπερικλής πήρε τον λόγο και άρχισε να μου μιλάει για την καριέρα της κυρίας στο θέατρο και τις προοδευτικές της παραστάσεις. Και τότε θυμήθηκα. «Αυτή δεν είναι που κλείδωνε τις πόρτες για να μην φύγει ο κόσμος και δάγκωνε περιστέρια στη σκηνή?!» ρώτησα. Με κοίταξαν ξανά όλοι με αηδία και ο Μπερικλής μου είπε πως αυτά ήταν ψέμματα. Η σκέψη πως στο σόι του ‘γαμπρού’ συγκαταλεγόταν και η ελληνίδα Alice Cooper, δεν με ξετρέλλανε.



Νόμιζα πως δεν θα περνούσε με τίποτε η νύχτα. Με είχαν ξεράσει όλοι – ειδικά όταν τους είπα πως η μόνη επιτυχία της Τόλη ήταν η διαφήμιση για τα τεντόπανα.
Κάποια στιγμή δε, εμφανίστηκε από το πουθενά μια φιγούρα με το νυχτικό της και ένα αναμμένο κηροπήγιο και στάθηκε πάνω από το κεφάλι μου.




«Να σου φέρω κάτι να φας?» μου ψιθύρισε μια γλυκομίλητη κυρία και τινάχτηκα λίγο πιο πάνω από τις τηλεοπτικές κεραίες.



«Ευχαριστώ» είπα μόλις ξαναβρήκα την ανάσα μου, «δεν τρώω ανθρώπινο κρέας την Πρωτοχρονιά!»




Από εκεί και μετά θυμάμαι λίγα. Δεν ξέρω πως έφυγα αλλά θυμάμαι πως αρνήθηκα ευγενικά όταν ο Μπερικλής θέλησε να με συνοδεύσει στο ασανσέρ. Δεν είχα καμία όρεξη να μάθω ούτε τί θα μου έκανε, ούτε τί θ' αντίκρυζα μόλις άνοιγα τα μάτια μου.



Μπορεί να μην χόρεψα αλλά κέρδισα 8 ευρώ στα χαρτιά. Και είχα και μια πολύ ωραία ιστορία για να διηγούμαι τα καλοκαιρινά βράδυα στην κατασκήνωση.

Kλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας


Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.
Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.
Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.
Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…
Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.
Τις παραμονές της 15ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.
Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.
Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.
Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;
Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.
Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!
Μπες στο http://www.amnesty.org.gr/ και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!

Romance

Καλό μήνα!

Essential romantic listening: Falling from grace - Gentle waves