Μέρες Αμνησίας: 4η μέρα

Α Γ Γ Ε Λ Α

Η αλήθεια είναι πως την περίμενα με αδημονία αυτή την επίσκεψη. Καταρχάς, γιατί ο γιατρός -που δεν φαινόταν να ξέρει και σημαντικά περισσότερα απ' όσα είχα συγκρατήσει εγώ από την αμνησία της Όλγας Χαρίτου- έλεγε πως ένα δυνατό συναισθηματικό σοκ ίσως μ' επανέφερε στη πραγματικότητα. Η ανυπομονησία συνοψιζόταν στους εξής ένα λόγο:
η Αγγέλα ήταν πολύ πιθανό να γνώριζε τα πάντα για τη μυστική ταυτότητα μου! Tahtah!!
(Οπότε ίσως το βράδυ να με έβρισκε να χοροπηδάω από στέγη σε στέγη και να εξολοθρεύω νταήδες που έκλεβαν τις εισπράξεις από τα κάλαντα! Γαμώ?!)

Την υποδέχτηκα μ' ένα πλατύ -και λίγο ψεύτικο- χαμόγελο. Με υποδέχτηκε με μια πολύ δυνατή και πολύ αληθινή- μπουνιά στο κούτελο. Ένα μπουλούκι από χρωματιστά πουλάκια άρχισαν να κάνουν σβούρες μέσα στο δωμάτιο και η Αγγέλα να περνά έξαλλη από μέσα τους. Αγέλαστη. Ανέκφραστη. Γενικά αν ήθελα να την περιγράψω θα χρησιμοποιούσα πολλές λέξεις με στερητικό πρόθεμα. Και για κάποιο λόγο φαινόταν ΠΟΛΥ θυμωμένη.

- Σου δίνω 15 δευτερόλεπτα να μου εξηγήσεις, είπε.
- Θέλω 15 λεπτά για να συνέλθω από το κροσέ σου!
- Στο πατάκι του αυτοκινήτου βρέθηκε ένα lipstick. Ποιάς είναι?
- Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι.
- Αυτά να τα πεις αλλού και μην τα πουλάς σε ΄μένα, δικαιολογίες λες και ψευτιές.
- Βρε αγάπη μου (?!) , κάπως - κάπου χτύπησα και δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα.
- Αυτά να τα πεις αλλού, δεν είμαι εγώ για σένα, λυπάμαι πολύ μα έπαιξες ό,τι και να λες.
- Πες μου γιατί δεν με πιστεύεις, την αλήθεια σου λέω μα εσύ ζηλεύεις. Το lipstick που βρήκες μες στο αμάξι χωρίς λόγο στον αέρα όλα θα τα τινάξει.
- Δεν σε πιστεύω και μην ορκίζεσαι, στην ενοχή σου κρύβεσαι.
- Πες μου γιατί τα βλέπεις όλα ύποπτα, ποτέ εγώ δεν σου δωσα δικαίωμα για τίποτα. Πες μου τι σ' έχει πιάσει -θα τρελλαθώ!- για ένα lipstick εμείς να φτάνουμε στο χωρισμό!
- Δεν σε πιστεύω και πάει τέλειωσε, το ψέμα σου με διέλυσε δεν θέλω άλλα να μου πεις.
- Στις φλέβες μου κυλάει το δικό σου αίμα και για ένα lipstick το 'κανες πολύ μεγάλο θέμα.
- Δεν σε πιστεύω.
- Πες μου τι σ' έχει πιάσει και φωνάζεις, μ' απειλείς και μ' εκβιάζεις!
- Μην ψάξεις τώρα να με βρεις!
- Το ξέχασε η ξαδέλφη μου εχτές εδώ, της έπεσε, σου λέω, από τη τσάντα της την ώρα που την πήγαινα στον άντρα της (?????!!!!!)
- Ό,τι και να λες!
ΜΠΑΜ! (Στο ρόλο του "ΜΠΑΜ" η πόρτα που βρόντηξε η Αγγέλα βγαίνοντας).
- Γκρίνιααα!

Μόλις έβαλα λίγο πάγο στο κούτελο μου που είχε πρηστεί, πήρα μια σελινόριζα -που σύμφωνα με την υποτιθέμενη μαμά μου είναι το αγαπημένο μου σνακ - και κάθισα να βγάλω τα συμπεράσματα μου:

1) Η κοπέλα μου, η Αγγέλα, έχει πολύ βαρύ χέρι για τα stats της (1,57/47 κιλά/με μικρό στήθος κι εκθαμβωτικό πετικιούρ),
2) Μόλις την είδα αντί να με πιάσουν φουσκοδεντριές και να την ρίξω στο κρεββάτι, μου δημιουργήθηκε μια περίεργη επιθυμία να παίξω μπιρίμπα. Γιατί?
3) Πρέπει να με θέλει σαν κολασμένη. Λογικό.
4) Μάλλον την κερατώνω. Επίσης λογικό.
5) Στο ψυγείο ανακάλυψα ένα σακκουλάκι με κομμάτια από κρέατα, ζαμπόν και κόκκαλα. Μπορεί να είναι της κοπέλας που ξεχνάει το lipstick της από 'δω κι από 'κει.
6) Εκτός από αμνήμων μάλλον είμαι και χωρισμένος.
7) Πρέπει να βρω το lipstick και να του πάρω αποτυπώματα. Ίσως η παράνομη μου σχέση να ξέρει κάτι παραπάνω .
8) Το τηλέφωνο γιατί δεν χτυπάει ποτέ?
9) Μήπως είμαι τελικά κάθαρμα και μπερμπάντης?
10) Η ζωή του ξεχασιάρη σούπερ ήρωα...sucks! Big time!