Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2007!

ΟΚ! Το χειρότερο πέρασε! Πέρασαν τα καρναβάλια, κάηκε ο καρνάβαλος. Τέρμα οι μουτσούνες, οι στολές, οι μπερούκες, τα καπέλα, τα ρόπαλα! Όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε το πρότζεκτ μου για τις φετινές απόκριες είχε τίτλο "Μπόρα είναι θα περάσει".

Όπως όλα δείχνουν, οι καραμούζες σιώπησαν. Τις μισώ τις Απόκριες! Τις μισώ, τις μισώ, τις μισώ! Κι αν νομίζετε πως δεν έχω ανεβάσει ποστ από την Πέμπτη επειδή ήμουν σε κάποιο υπερκαρναβαλικό πανηγύρι,
think again! Ήμουν στο σπίτι - και συγκεκριμένα στο ντουλάπι του νεροχύτη- και περίμενα να λιποθυμήσει και ο τελευταίος χαρταετός για να μπορέσω να βγω ξανά στον έξω κόσμο.
Δεν μπορώ να προσδιορίσω από πού πηγάζει αυτή η απέχθεια μου. Θα έλεγα από τα εφηβικά μου χρόνια, τότε που ήμουν αδύνατος, με σχιστά μάτια και ανεξήγητα ροζ ρώγες, αλλά και πάλι δεν είχε συμβεί κάτι ιδιαίτερα θλιβερό. Αν και θυμάμαι το 1991 που έπαθα ξαφνική δηλητηρίαση από σιμιγδαλένιο χαλβά κι αντί να πάω στο πάρτι που ήμουν καλεσμένος, έμεινα σπίτι και είδα το "Τhe way we were"! Κανονικά θα έπρεπε να μισώ την Στρέιζαντ και τον χαλβά, όχι τις Απόκριες.
Ό,τι κι αν συμβαίνει πάντως, μια είναι η ουσία: ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ! Δεν θέλω να χορεύω σε βραζιλιάνικους χορούς, δεν θέλω να μπαίνω στη πολυκατοικία μου στις 10 το βράδυ και να βλέπω τον αποκάτω ντυμένο 'slutty Χριστόδουλο'. Δεν μου αρέσουν τα Δημοτικά, ούτε η Φιλλιώ Πυργάκη, ούτε ο αναγραμματισμός του 'λουκουμά'. Δεν μου αρέσει που οι άνδρες ντύνονται γυναίκες και οι γυναίκες χορεύτριες οριεντάλ. Δεν μου αρέσει που όλοι θέλουν να γίνουν κάτι άλλο, έστω και για μια νύχτα.
Όταν ήμουν μικρός ντυνόμουν Σούπερμαν γιατί αυτό ήθελα να γίνω. Μεγαλώνοντας (?) κατάλαβα πως δεν θα γίνω ποτέ Σούπερμαν, όσες κάπες κι αν φορέσω. Αλλά φαντάζομαι πως ο Καρνάβαλος, όπως και όλα στη ζωή, αντιπροσωπεύει για τον καθένα και κάτι διαφορετικό.
Μόνο οι χαρταετοί μου αρέσουν γιατί γεμίζει χρώμα ο ουρανός. Και η αίσθηση πως ξεκινά η Άνοιξη!
Α
Υ.Γ. Για να μην με λέτε όμως και γκαντέμη σας έχω ένα υπέροχο δώρο που ξέρω πόσο πολύ θα εκτιμήσετε! Η Τσσσίλα, η έγχρωμη πρώην παίκτρια της Φάρμας 2 και νυν χορεύτρια στο 'Je t' aime' , μόλις κυκλοφόρησε τη πρώτη της δισκογραφική προσπάθεια με τίτλο "ΜΑΥΡΗ"! Η Τσίλλλα τραγουδάει στα ελληνικά το "ΜΑΥΡΗ", ένα ζειμπέκικο που κάποιες στιγμές γίνεται γαλλικό τσιφτετέλι(!): μερικοί άνθρωποι έχουν περισσότερο χιούμορ κι απ' τον Τσάκωνα!

13 σχόλια:

tzo είπε...

Εμένα μου αρέσουν! Πολύ.... Αλλά ούτε και εγώ ξέρω γιατί!!!!!!!!!!!! : ) : )

patsiouri είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ, και το επόμενο παιδάκι που θα τολμήσει να με πλησιάσει με ρόπαλο ή κροτίδα θα το κλαψει η βλαμμένη η μάνα του..

Εγώ έχω από πολύ παλιά ψυχολογικό με το θέμα γιατί όταν ήμουν γύρω στα 15 είχα πάει- με το ζόρι πάντα- σε ένα φριχτό μασκέ, όπου μία κοπέλα είχε πάθει ανακοπή, έπεσε κάτω και πέθανε, μέσα στο πάρτυ...Από τότε βλέπω μασκαρά και μου γυρίζουν τ'άντερα...

Ά, φοβάμαι και τους κλόουν...

nanakos είπε...

Patsiouri, join da club!! Mαζί με τους κλόουν (το πιο χοτ επάγγελμα αν είσαι παιδόφιλος!) να προσθέσεις και τους ξυλοπόδαρους.

Υ.Γ. Πολύ τυχερό παιδάκι ήσουν! Έχεις πάει και σε άλλα τέτοια αξέχαστα πάρτυ?!

christina είπε...

Μ'αρέσουν οι απόκριες αλλά μόνο με καλή παρέα, δηλαδή παρέα που ξέρει να γίνεται θέοτρελλη χωρίς να γίνεται γελοία.
Μ'αρεσουν και τα μασκαρέματα αλλά σιχαίνομαι παρελάσεις, ρόπαλα, σπρέι, σπρέι και σπρέι και ληστές.

Stelios F. είπε...

Βλέπω τελικά πως δεν είμαστε τόσοι λίγοι όσοι νόμιζα. Χαίρομαι που δεν αποτελώ αλλόκοτη εξαίρεση, για να είμαι ειλικρινής. Εμένα οι απόκριες δεν μου αρέσουν για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι πως λαμβάνουν χώρα ελάχιστες μόνο εβδομάδες μετά το άλλο άκρο των διακοπών, τα Χριστούγεννα, όπου το όλο theme είναι η ηρεμία, η γαλήνη, η ζεστή και οι οικογενειακή ατμόσφαιρα, και στο καπάκι έρχετε το χάος προσωποποιημένο σε καρναβάλι, σε δυναμητάκια που σκάνε μπροστά σου και μετά κάνεις ξανά 2 μέρες, σε πανζουρλισμό και σε έμμεση μορφή χουλιγκανισμού, σε λαϊκά και πανηγύρια με φτηνό τζάμπα κρασί, θανατηφόρα για τα αυτιά τραγούδια και σιχαμερές γεύσεις. ...Και άλλα. :)

BLUEPRINTS είπε...

περί ορέξεως... μόνο για τους κλόουν μπορώ να συμφωνήσω (μια από τις 2 μεγάλες αντιπάθειές μου ή άλλη το καρουσέλ), να ευχηθώ μόνο καλή Σαρακοστή (ή κι αυτή την μισείτε;)
Όσο για την "μαύρη" Τσίλα, τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; (του καρβέλα κι αυτό;)

billzouk είπε...

Εγω σιχαινομαι τα λατιν τραγουδια που παιζουν τις αποκριες!
Οσο για την Τσιλα, στην οποια εχω εντρυφησει τον τελευταιο καιρο, δεν εχω λογια! Κομματαρα! λολ!

Trilian είπε...

αν πέρασες όλο το τριήμερο στο ντουλάπι θα μπορούσαμε και να πούμε οτι ντύθηκες "Ντουλάπι Νεροχύτη";

YO!Reeka's είπε...

δεν σε πιστεύω, ανέβασες το ΤΕΛΕΙΟ τραγούδι!!!!!!!!!
το άκουσα στην πάνια και έπαθα πλάκα!

snikolas είπε...

Καταπληκτικό το τραγούδι! Αυτό θα γίνει Νο1 σε όλο τον κόσμο να με θυμηθείς! :)

Alitovios είπε...

Τους μαύρους γιατί τους λέμε έγχρωμους;

An-Lu είπε...

Aφού "λατρεύετε" τους κλόουν, σας συνιστώ θερμώς το "Life expectancy" του Koontz, όπου έχει δύο (2) δολοφονικούς κλόουν!
;-)

philos είπε...

Στον ουρανό το έψαχνα και στου Νανάκου το βρήκα!
Ποιο άλλο το κομμάτι της Τσίλας!
Ας όψεται που είχα κατι φουρτούνες και έκανα καιρό να περάσω από τα μέρη σου!
Σε ευχαριστώ!