The Curse of the Black Tapa.

Έχουν περάσει 5 μέρες κι ακόμα έχω πυρετό. Χθες τα ξημερώματα έφθασε 39,4 και αυτή τη στιγμή που γράφω έχω 37,6 - με άγνωστες τάσεις. Ξέρω πως σας τα ζαλίζω αλλά αυτό το θέμα έχει σήμερις το κανάλι, αυτό θα σας ανταποκρίνω! Αν συνεχίσω να είμαι άρρωστος μέχρι και την Τρίτη τότε μάλλον θα πάω στο νοσοκομείο και μετά στην ενορία Αγίου Βασιλείου με σκυμμένο το κεφάλι να ζητήσω συγχώρεση για όσα θα έκανα την επόμενη τετραετία.
Αυτό φυσικά που θα με δαιμονίζει όσο σοτάρομαι στα καζάνια της κόλασης είναι πως θα έχει γλιτώσει η κοντοστούμπα που ματιάζει φριχτά κι εγώ που αντικειμενικά είμαι η χαρά της ζωής, θα σβήσω σαν το κεράκι της Λαμπρής μέσα στα Χριστούγεννα. Η κατάρα της Τapas φαίνεται πως εκτός από ολέθρια, είναι και οξύμωρη. Μαλάκο!
Και είναι Χριστούγεννα! Δεν υπάρχει χειρότερο από το να κυκλοφορεί ο κόσμος χαρούμενος στους δρόμους κι εσύ να παίζεις 'τσίμπι-τσίμπι κόκκορα' με το θερμόμετρο. Αυτό βέβαια μου είχε ξανασυμβεί το καλοκαίρι των Ολυμπιακών.
Είχα πάει, που λες, στη Χαλκίδα για να φάω γουρουνόπουλο για τη χάρη της Μεγάλης Παρασκεύης. Περιττό να σου πω πως το χωνεύω ακόμα εκείνο το γουρούνι. Με αφορμή τη δηλητηρίαση όμως ξεράθηκα στο κρεββάτι για 2,5 μήνες. Αν ήμουν σε ριάλιτι θα είχα συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική και 200,000 ευρώ ν' αερίζομαι. Υπερκόπωση, είπαν οι γιατροί που, μεταξύ μας, εκείνο το καλοκαίρι πρέπει να γνώρισα παραπάνω από τους μισούς παθολόγους του λεκανοπεδίου. Ο κόσμος να τρέχει από το μπάντμιντον στο Άρσης Βαρών Νίκαιας κι εγώ από το Μετροπόλιταν σε καταθλιπτικά ιατρεία με πανομοιότυπους δερμάτινους καναπέδες. Ήταν το καλοκαίρι που είχα ολοκληρώσει με μεγάααλη επιτυχία τις εμφανίσεις μου στο ναυτικό, μια σχέση 4 χρόνων και 12 συνεδρίες ψυχοθεραπείας. Ευτυχώς που είχα γνωρίσει και τον Πωλ, έναν Αυστραλό που συνόδευε την αντίστοιχη αποστολή και μου έφερνε παγωτά στο σπίτι - συνήθως μετά τις 12 το βράδυ. Μετά ο Πωλ έφυγε και μου είπε να πάω μαζί του στη Μελβούρνη. Θα πήγαινα αλλά η Πωλινίτσα δεν με άφησε. Την είχα ορίσει relationship manager εκείνες τις μέρες. Απολύθηκε λίγο μετά την αναχώρηση του Πωλ.
Τώρα δεν έχω Πωλ. Το Λέννυ έχω αλλά αυτός το μόνο που μου φέρνει είναι το γουρουνάκι του για να παίξουμε. Καμιά φορά παίζουμε 'τα κεφτεδάκια' αλλά κι αυτό για λίγο.
Τώρα νύσταξα πάλι. Και ίδρωσα. Και πείνασα.

Υ.Γ. Σας αφήνω μ' ένα πολύ γλυκό Χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι, να 'χετε να χοροπηδάτε.