"Γυάλιζαν τα βλέφαρα της..."

Tο χειρότερο πράγμα με τον πυρετό είναι πως σε αποφεύγουν όλοι. Κανείς δεν σε πλησιάζει μη τυχόν και κολλήσουν το χτικιό. Για το κωλόσκυλο, δεν θα το συζητήσω: από την ώρα που ξεράθηκα μια φορά τον πέτυχα τυχαία στο μπάνιο. Εγώ έμπαινα, εκείνος ροχάλιζε. H μαμά μου έφερε λίγη σούπα και ψάρι. Μην φανταστείς...στο ασανσέρ τα άφησε κι εγώ πάτησε το κουμπί να τα τραβήξω. Μόνο κάποιες στιγμές σαν κλέφτες μπαίνουν και βγάζουν βόλτα το παιδί. Ίσως πάλι και να ξεκλειδώνει και να φεύγει μόνος του. Δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω. Έχω την αίσθηση πως κάθε λίγη ώρα λιποθυμώ.
Προσπαθώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου αλλά νιώθω πως ο νους μου βράζει.
37
38,3
38,7
38,6
39,2
39,4
Αυτή τη στιγμή 39 σκέτο. Όχι εντελώς σκέτο. Με λίγο βουητό στ' αυτιά και 4 μελομακάρονα 2007 στο πιατάκι δίπλα στο νερό. Ιδρώνω σιγά σιγά αλλά δεν ξέρω γιατί. Δεν θα μου πέσει ακόμα ο πυρετός. Πάντα μεσημέρια φεύγει.
Θα παραληρήσω μερικές ώρες ακόμα.
Πολλά έχω να γράψω αλλά είμαι πολύ κουρασμένος.
Το ξέρω πως θα με πείτε προκατειλημμένο αλλά η κοντοστούμπα που ματιάζει με κατάντησε έτσι. Κι εμένα και την Πωλινίτσα γιατί φθόνησε την αγάπη μας που είναι πιο μικρή από το σύμπαν.
Θα 'θελα να πω μια καλή κουβέντα για όλους σας αλλά η σκέψη μου είναι πιο σκόρπια κι από τις μπίλιες μου. Μου έλειψε τόσες μέρες αυτή η γραμματοσειρά.
Σας χαρίζω όμως ένα τραγουδάκι από την "Ουρανία" με τη φωνή της Πρωτοψάλτη που είναι τόσο όμορφο και τρυφερό και με τον καιρό θα σας βάλω κι άλλα κομμάτια γιατί ωραία παρέα μου κρατάει μέσα στη ζάλη μου.
Καληνύχτα. Αύριο δεν θα είμαι καλύτερα.