Τώρα αν σου πω ότι τόσους μήνες είχα χάσει τον κωδικό του blog μου, θα με πιστέψεις? Αν σου πω ότι κρυβόταν σ' ενα χαρτάκι, μέσα σ' ένα άλλο χαρτάκι μέσα σ' ένα πολύ παλιό σημειωματάριο που σκονιζόταν πίσω από τρεις φέτες καλοριφέρ και το ξέθαψα πριν λίγο που χρειάστηκε να ψαρέψω ένα κομμάτι πίτσας που μου έπεσε πίσω από το καλοριφέρ (δεν θες να ξέρεις πώς)? Δεν έχει μείνει και πολύ μυαλό. Ούτε σ' εσένα φαντάζομαι, οπότε και με καταλαβαίνεις.Ξέρεις πόσο πολύ θα ήθελα να σου έλεγα πως με είχαν απαγάγει οι εξωγήινοι κι επέστρεψα έγκυος, με καινούρια ουρά και μια γιγαντιαία κρεατοελιά-πομπό πίσω από την αμυγδαλή αλλά δυστυχώς δεν έγινε αυτό. Ούτε - δυστυχώς - με κλείδωσε ο κύριος Μιράν στο υπόγειο του σαλαματζίδικου να γυαλίζω τις μορταδέλες και να υποσιτίζομαι με παστουρμάδες. Η ζωή, εκτός από σκληρή, είναι και ανόητη πολλές φορές.
Τέλος πάντων, καλά είμαι. Οι γονείς καλά είναι, ο Λέννυ χοντρό έχει παραμείνει, στην αδελφή ακόμα ψάχνουμε ναυτικό να την παντρέψουμε και την γιαγιά την σπουδάσαμε κομμώτρια. Η σπιτονοικοκυρά μου εξακολουθεί να φλερτάρει τον μαύρο καβαλάρη που μας κυβερνά φορώντας νυχτικές με αβυσσαλέα ντεκολτέ. Στη δουλειά, η Τέχνη κοχλάζει και όσο μεγαλύτερη γίνεται κρίση τόσο πληθαίνουν τα οράματα των καλλιτεχνών. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Γιατί όλοι νομίζουν πως είναι σημαντικότερο να ανεβάσουν στη σκηνή ένα πολιτικό δράμα για το αδιέξοδο που ζούμε από την δική μου καλλιτεχνική ανησυχία που είναι η θεατρική διασκεύη του Star Trek No 2("Khan: a genetically superior tyrant exhiled to a barren planet!). Όπως καταλαβαίνεις, και θα σου εξηγήσω και αναλυτικότερα αργότερα, βαρέθηκα τα αδιέξοδα.
Αυτά τα λίγα για αρχή. Ελπίζω να είσαι καλύτερα απ' ό,τι σε άφησα. Καλημέρα. Σ' αγαπώ.
13 σχόλια:
καλημέρα μικρέ μου, μας έλλειψες είναι η αλήθεια, χαίρομαι που είσαι (απ' ότι δηλώνεις) καλά, το ίδιο προσπαθούμε κι εμείς όπως θα διαπιστώσεις, φιλιά πολλά
Επιτέλους επέστρεψες.
Σε είχαν απαγάγει εξωγήινοι; τι εννοείς δεν διάβασα το ποστ.
Σε είχαμε πολύ ανάγκη. Ευτυχώς που είσαι καλά. Μην Ξαναχαθείς σε παρακαλώ.
βρε καλώς τον χαχαχαχα
Νανάκο σ' αγαπώ.. Κάντον τατουάζ τον κωδικό του blog αν χρειαστεί, μην μας ξαναλείψεις τόσο.. :)))
Καλώς τον!!!
Αν ανεβάσεις την Οργή του Καν θα τρέξω για audition. Δεν με νοιάζει ο ρόλος, κάνω και την Οργή κάνω και τον Καν.
Χελόουου και καλώς σας ξαναβρήκα!!
Κι εμένα μου λείψατε και τον κωδικό τον έκανα στένσιλ στην κουζίνα για να μην τον ξεχάσω!
Ιφιμερίδα, και το Σταρ Τρεκ θ' ανεβάσω και θα πεις κι ένα τραγούδι.
Αγαπημένε μου Ζωρζ, δυστυχώς δεν με απήγαγαν. Αν και σε τέτοια περίπτωση δεν θα μιλούσαμε για απαγωγή αλλά για οικεοθελή αποχώρηση από την μάταια τούτη πλάση!
Ε, γυρισα στα πατρια, καιρος να μαζευομαστε και οι υπολοιποι! Ναι, μου λειψες!
Θα σκάσω αν δεν μάθω.... η πίτσα πώς έπεσε πίσω από το σώμα του καλοριφέρ;;;;;
Αφού ακόμα τρώτε... γιατί όπως φαίνεται και αυτό θα κοπεί... μέχρις πρότεινως
υπο-σσσσς!-ιτιζόμασταν με προφιτερόλ, έπειτα έφυγε η σοκολάτα και έμεινε το σου... ύστερα αφαιρέθηκε και η κρέμα από το σου... τώρα τρώμε την βάση μετά δεν ξέρω... βλέποντας και κάνοντας...
Υσ.Από ότι βλέπω λέιψατε τόσο καιρό όσο είχαμε να μπούμε στο μπλοκ σας! Τηλεπάθεια!
Γιώτα-Φάνης
Σπέσιαλ ή μαργαρίτα;
Για να σας λυθεί η απορία: είχε μείνει ένα τελευταίο κομμάτι πίτσας. Οκ? Μπάρμπεκιου με μπέϊκον και κοτόπουλο. Οκ? Και παίξαμε πέτρα-ψαλίδι - χαρτί για να δούμε ποιός θα το φάει. Οκ? Και πάνω στην διαφωνία αν η πέτρα σκίζει το χαρτί ή το χαρτί τυλίγει την πέτρα, τραβολογήσαμε το κομματάκι μέχρι που το topping κόλλησε στην ταπετσαρία και το ζυμάρι έπεσε πίσω από το καλοριφέρ. Μην το ψάχνετε. Δυο χονδροί άνθρωποι μέσα στο ίδιο σπίτι. Αν δεν είσαι γρήγορος, θα μείνεις νηστικός!
Γιώτα Σπέσιαλ και Φάνη Μαργαρίτα, μετά το σου έρχεται ο χαλβάς. Και μετά το ταχίνι. Κλάφτα!
καλως τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα. Αντε να μαζευόμαστε σιγά-σιγά γιατί παρασκορπίσαμε!
Το παθαίνω συνέχεια και με μισώ όταν γίνεται. Ουφ!
Δημοσίευση σχολίου