Τρίτη, Ιουνίου 29, 2010
Δευτέρα, Ιουνίου 21, 2010
Φρόσω Θεμιστοκλέους/ Words of wisdom
"Δεν είναι εξαντλητικό όταν ένας ηλίθιος σου βάζει τα γυαλιά νομίζοντας πως αυτό είναι εξυπνάδα?"
(Δρ Φρόσω Θεμιστοκλέους σε road trip στην Χαλκίδα
Γιούνης του 2010)
Γιούνης του 2010)
Παρασκευή, Ιουνίου 18, 2010
Η.Ε.Α.R.T.S.
Μόλις κοίταξα πως η τελευταία μου ανάρτηση ήταν πριν ένα μήνα! Σοκ! Πότε πέρασε ο μήνας?! Θα ήθελα να γράψω κάτι βαθυστόχαστο του τύπου "ο χρόνος κυλά και η ζωή μας γίνεται μιά περίληψη: Discuss" αλλά ξέρετε καλά πως οι λοβοτομές που κάνω εδώ και χρόνια δεν αποδίδουν, γιατί να πιάσει αυτή που έκανα την Δευτέρα?!
Τώρα που η δουλειά και οι καθημερινές αγωνίες έχουν ηρεμήσει ελπίζω πως θα έχω λίγο παραπάνω χρόνο για να σας αναλύσω τα θέματα μου που, ως συνήθως, είναι εξαντλητικά πολλά. Ακολουθούν previews:
Καταρχάς, η Σούκι! Θα μείνει Σούκι ή θα γίνει Ρογκ και θα φωνάξει και την υπόλοιπη παλιοπαρέα των Χ-Μεν? Πού θα παέι η βαλίτσα με τον Μπιλ: θα κοιμηθούν ποτέ στο ίδιο φέρετρο? Θα γίνει ο Λαφαγιέτ ο πρώτος trans βρυκόλακας? Τί θα κάνει η Τζέσικα με τον παρθενικό της υμένα (huge issue!)? Και κυρίως, πότε θα μας τραγουδήσει η μάνα της Τάρα το "What's love got to do with it?" Κανονικά θα με απασχολούσαν και οι παρονυχίδες της Μαριάν αλλά σήμερα - αύριο θα την φάει το έρεβος οπότε δεν σέρνω και αυτόν τον καημό. (Υγ. αν δεν κατάλαβες για τί πράγμα παραλυρώ, δεν μπορώ να σε βοηθήσω!)
Στην υγεία μου είμαι -μάλλον- καλά. Έχασα 4 κιλά αλλά ευτυχώς τα ξαναπήρα. Για λίγες μέρες δεν κοιμόμουν τα βράδια γιατί θυμήθηκα μιά μέρα πως και τα δυο μου ξαδέλφια - στην ηλικία μου πάνω κάτω- είχαν ένα θεματάκι με την καρδιά. Όπως καταλαβαίνεις, ξάπλωνα αγκαλιά μ' ένα σακ βουαγιάζ ψιθυρίζοντας το "Πιστεύω" και το "Του παραδείσου λεμονιά" εναλλάξ γιατί είναι στα sos. Κάποια στιγμή βαρέθηκα να κουτουλάω από τη νύστα όλη την ημέρα και πήρα απόφαση πως αν είναι να με βρει η ώρα η καλή είναι προτιμότερο να πάω ξεκούραστος και φράπα παρά να με δει τόσος κόσμος σαν λιαστή τομάτα. Ξέρω πως είναι λίγο μακάβριο (και κακόγουστο) αλλά έχω ζητήσει στην κηδεία μου να μ' έχουν ξαπλωτό σ' έναν καναπέ. Με ίσιο μαλλί. Και ανοιχτά μάτια. Και μιά 'Βαβούρα' στο χέρι. It'll be a blast, σου λέω!
Την προηγούμενη Κυριακή, έγινα νονός! Βάφτισα έναν υπέροχο μπόμπιρα, τροφαντό σαν χριστουγεννιάτικο χαμ, καλόκαρδο σαν χόμπιτ και διαρκώς γελαστό λες και του γαργαλάς μόνιμα τα μαλακά πατουσάκια. Και μοσχοβολάει. Πώς μοσχοβολάει αυτό το παιδάκι, είναι απίθανο. Φωτογραφία δεν μπορώ να σας βάλω γιατί θα το ματιάσετε και είναι κρίμα αλλά τις επόμενες μέρες θα σας μιλήσω για την βάφτιση που (δώσε προσοχή!) είχε bonus παρέλαση οπλαρχηγών του 1821! Ναι,καλά διάβασες!
Με την εγγόνα της σπιτονοικοκυράς βγήκαμε εν τέλει και φάγαμε. Σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια γι' αυτό το δείπνο αλλά μετά αποφάσισα πως είναι αμαρτία να το υποβαθμίσω. Έτσι μέσα στο σαββατοκύριακο - αν δεν έχω λιποθυμίσει από την χαρά μου για τους Aerosmith- θα αναρτηθεί ως ξεχωριστό 'Ημερολόγιο Χωρισμένων' με working title "Δείπνο Ηλιθίων"! Αν και μου φαίνεται πως ο τίτλος υποτιμά την εμπειρία. Θα δω!
A! Kαι κάτι άλλο που ξέχασα...
Για την ώρα σας αφήνω γιατί έρχεται η Τσούγκου για φραπέ και πρέπει να προλάβω να χώσω το κεφάλι μου στην λεκάνη γιατί νιώθω την ψαλίδα να τριχοτομείται από την λαύρα!
Τώρα που η δουλειά και οι καθημερινές αγωνίες έχουν ηρεμήσει ελπίζω πως θα έχω λίγο παραπάνω χρόνο για να σας αναλύσω τα θέματα μου που, ως συνήθως, είναι εξαντλητικά πολλά. Ακολουθούν previews:
Καταρχάς, η Σούκι! Θα μείνει Σούκι ή θα γίνει Ρογκ και θα φωνάξει και την υπόλοιπη παλιοπαρέα των Χ-Μεν? Πού θα παέι η βαλίτσα με τον Μπιλ: θα κοιμηθούν ποτέ στο ίδιο φέρετρο? Θα γίνει ο Λαφαγιέτ ο πρώτος trans βρυκόλακας? Τί θα κάνει η Τζέσικα με τον παρθενικό της υμένα (huge issue!)? Και κυρίως, πότε θα μας τραγουδήσει η μάνα της Τάρα το "What's love got to do with it?" Κανονικά θα με απασχολούσαν και οι παρονυχίδες της Μαριάν αλλά σήμερα - αύριο θα την φάει το έρεβος οπότε δεν σέρνω και αυτόν τον καημό. (Υγ. αν δεν κατάλαβες για τί πράγμα παραλυρώ, δεν μπορώ να σε βοηθήσω!)
Στην υγεία μου είμαι -μάλλον- καλά. Έχασα 4 κιλά αλλά ευτυχώς τα ξαναπήρα. Για λίγες μέρες δεν κοιμόμουν τα βράδια γιατί θυμήθηκα μιά μέρα πως και τα δυο μου ξαδέλφια - στην ηλικία μου πάνω κάτω- είχαν ένα θεματάκι με την καρδιά. Όπως καταλαβαίνεις, ξάπλωνα αγκαλιά μ' ένα σακ βουαγιάζ ψιθυρίζοντας το "Πιστεύω" και το "Του παραδείσου λεμονιά" εναλλάξ γιατί είναι στα sos. Κάποια στιγμή βαρέθηκα να κουτουλάω από τη νύστα όλη την ημέρα και πήρα απόφαση πως αν είναι να με βρει η ώρα η καλή είναι προτιμότερο να πάω ξεκούραστος και φράπα παρά να με δει τόσος κόσμος σαν λιαστή τομάτα. Ξέρω πως είναι λίγο μακάβριο (και κακόγουστο) αλλά έχω ζητήσει στην κηδεία μου να μ' έχουν ξαπλωτό σ' έναν καναπέ. Με ίσιο μαλλί. Και ανοιχτά μάτια. Και μιά 'Βαβούρα' στο χέρι. It'll be a blast, σου λέω!
Την προηγούμενη Κυριακή, έγινα νονός! Βάφτισα έναν υπέροχο μπόμπιρα, τροφαντό σαν χριστουγεννιάτικο χαμ, καλόκαρδο σαν χόμπιτ και διαρκώς γελαστό λες και του γαργαλάς μόνιμα τα μαλακά πατουσάκια. Και μοσχοβολάει. Πώς μοσχοβολάει αυτό το παιδάκι, είναι απίθανο. Φωτογραφία δεν μπορώ να σας βάλω γιατί θα το ματιάσετε και είναι κρίμα αλλά τις επόμενες μέρες θα σας μιλήσω για την βάφτιση που (δώσε προσοχή!) είχε bonus παρέλαση οπλαρχηγών του 1821! Ναι,καλά διάβασες!
Με την εγγόνα της σπιτονοικοκυράς βγήκαμε εν τέλει και φάγαμε. Σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια γι' αυτό το δείπνο αλλά μετά αποφάσισα πως είναι αμαρτία να το υποβαθμίσω. Έτσι μέσα στο σαββατοκύριακο - αν δεν έχω λιποθυμίσει από την χαρά μου για τους Aerosmith- θα αναρτηθεί ως ξεχωριστό 'Ημερολόγιο Χωρισμένων' με working title "Δείπνο Ηλιθίων"! Αν και μου φαίνεται πως ο τίτλος υποτιμά την εμπειρία. Θα δω!
A! Kαι κάτι άλλο που ξέχασα...
Για την ώρα σας αφήνω γιατί έρχεται η Τσούγκου για φραπέ και πρέπει να προλάβω να χώσω το κεφάλι μου στην λεκάνη γιατί νιώθω την ψαλίδα να τριχοτομείται από την λαύρα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)