Σουπίτσα Γιόγκα Καρακουλάκη

Πριν μερικές μέρες η Εύη μου έστειλε το δελτίο τύπου για την παράσταση της κόρης μιάς φίλης της κουνιάδας του pool-boy της.


Όπως κοίταγα την αφίσα μου ήρθε ένα ξάφνιασμα: πίσω πίσω διέκρινα την παλιά μου συμμαθήτρια, την Σουπίτσα Γιόγκα Καρακουλάκη! Καταλαβαίνεις την έκπληξη μου!
Με την Σουπίτσα ήμασταν διπλανοί στην προετοιμασία για το Proficiency, στην κυρία Καλλιγέρη προ αμνημονεύτων χρόνων. Η Σουπίτσα είχε μαμά από την Ταϋλάνδη και μπαμπά από το Περού. Η μαμά της ήταν Στρούμφ στη Ντίσνευλαντ και κάποια στιγμή, σ' ενα εκπαιδευτικό ταξίδι στο Λας Βέγκας ο μπαμπάς της εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι. Μετά από χρόνια, η μαμά της ξαναπαντρεύτηκε έναν έλληνα που γνώρισε σ' ένα άλλο εκπαιδευτικό ταξίδι στο Μόντε Κάρλο και ήρθαν στην Ελλάδα. Το ξέρω πως ακούγονται πολύ κουλεμανσόν αυτά αλλά αν σας τα διηγούταν η Ζυράννα Ζατέλη θα σας φαίνονταν απολύτως φυσιολογικά!
Ο πατριός της, Προκόπη τον έλεγαν, άνοιξε φούρνο στο κέντρο του Πειραιά δίπλα σ' ένα κατάστημα που είχε κουτούρ για ανορεξικές αλλά δεν θυμάμαι πώς το έλεγαν. Η Σουπίτσα ήταν πολύ καλή μαθήτρια και δαιμόνια αντιγραφέας. Είχε μάτι γερακίσιο και διάβαζε τα σκονάκια που έκρυβε στον αποκάτω όροφο, πίσω από τον καταψύκτη.
Επειδή η κυρία Καλλιγέρη δεν έκανε και πολλές εμφανίσεις στα μαθήματα, πηγαίναμε στον φούρνο του πατριού της και μας κέρναγε εργολάβους, καριόκες και αμυγδαλωτά - που πολύ τα σιχαινόμουν από πάντα αλλά τα έτρωγα για να μην φανώ ακατάδεκτος. Πηγαίναμε βόλτες, παίζαμε pac-man στα μπιλιαρδάδικα και είχαμε δει και στο σινεμά "Της πολιτσμάνας το κάγκελο" με την Βλαχοπούλου.
Η Σουπίτσα ασχολούταν από τότε με τον χορό. Τα Σαββατοκύριακα μας φώναζε στη σαλονοτραπεζαρία της και μας έκανε τον Μάϊκλ και την Τζάνετ Τζάκσον, την Πόλα Αμπντούλ και τον Άλις Κούπερ. Οκ, ξέρω πως ο Άλις Κούπερ ακούγεται λιγάκι τζαζλοματέξ-παπλωματέξ αλλά η Σουπίτσα χόρευε το 1990 ροκ τραγούδια με rap routines. Μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, το 'So you think you can dance' ήρθε και τη δικαίωσε. Ήταν τόσο καλή που το καλοκαίρι του 1995 σκηνοθέτησε και χορογράφησε το πρώτο μου σίνγκλ "Τόλμη & Γοητεία" που είχε κάνει θραύση, όπως φυσικά θα θυμάστε, στην καντίνα της Βίδαβης (όπως μπαίνεις από Ναύπακτο).
Η τελευταία φορά που είδα την Σουπίτσα ήταν το καλοκαίρι του 2001, ένα πρωί που πήγα στο Ζάππειο για ν' αυτοκτονήσω. Καθόταν στο διπλανό παγκάκι και διάβαζε μιά συνέντευξη της που μόλις είχε δημοσιευθεί στο 'Open' Ιουνίου. Ήταν ανανεωμένη και πιο λαμπερή από ποτέ. Είχε παρατήσει τον χορό και δούλευε καντίνα σε εταιρεία παραγωγής αισθησιακών ταινιών - με πάρα πολλές cameo εμφανίσεις σε αμέτρητες ταινίες. Κάτι άρχισε να μου λέει για τον μπαμπά της που επέστρεψε από τος Λας Βέγκας με κάτι φρούτα στο κεφάλι. Δεν κατάλαβα για να είμαι ειλικρινής γιατί είχα προλάβει να καταπιώ τις ασπιρίνες και ήδη βούιζαν τ' αυτιά μου. Κι έκτοτε δεν την ξαναείδα.
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι πιο νηφάλια, η Σουπίτσα πρέπει να είναι σήμερα σχεδόν 40 (γιατί ήταν και μεγαλύτερη μου). Και στην τελευταία μας συνάντηση φαινόταν να ζυγίζεται σε πλάστιγγα του ιπποδρόμου. Ούτε την έλεγες πεντάμορφη: πιο πολύ τη μαϊμού του Κωλέτη σου θύμιζε. Και είχε και άλλο όνομα. Ουφ! Πολλές σκέψεις κι έπληξα πρωί πρωί. Θα πάω στην παράσταση για να μου φύγει η απορία. Αυγά και καλημέρα!