coming up next...

Κάτι θέλω να σας πω... είναι κάτι αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Είναι κάτι που συμβαίνει αλλά δεν προσδιορίζεται ακόμα. Βρίσκομαι σε αυτές τις ανήσυχες μέρες που ξέρεις πως από στιγμή, σε ώρα, σε μέρα κάτι θα γίνει. Φαντάζομαι πως το 'χεις νιώσει: αυτό το αίσθημα πως σύντομα όλα θα είναι αλλιώς. Αλλιώς καλύτερα, αλλιώς χειρότερα, δεν ξέρεις. Γι' αυτό και δεν γράφω συχνά τις τελευταίες μέρες: γιατί ξέρω πως όπου να'ναι θα στρωθώ και θα σας γράψω κάτι πολύ ιδιαίτερο και δεν θα πρέπει να το αποδυναμώσουν τα αδιάφορα τριγύρω. Κοιτάζω τις λέξεις στην οθόνη και φαίνονται λίγες. Δεν συγκρίνονται με την ανυπομονησία που έχω στο βλέμμα μου. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καθρέφτης να σας δείξω. Θα τις μαζέψω ξανά και θα τις βάλω στην καλή τους τη σειρά για να σας περιγράψω αυτό που θα έρθει. Αν έρθει, φυσικά. Γιατί ξέρεις καλά πως μερικές φορές όλα γύρω και μέσα μας συνομωτούν με την ψευδαίσθηση. Θα δούμε.
Πάω να πλύνω τη Μπουλού, γιατί μπήκε μέσα το παιδί και την έκανε χάλια και, μετά θα κάνω μια βόλτα στη λιακάδα. Σας αφήνω την πιο καλή μου καλημέρα μου και το Rotterdam των Beautiful South που πολύ αγαπάω κι άκουσα αμέσως μόλις άνοιξα τα μάτια μου. Και όσο έπαιζε εγώ έκανα μια εξαιρετικά αισιόδοξη σκέψη. Δεν τη θυμάμαι αλλά φαντάζομαι πως μόλις το ακούσετε θα τη θυμηθείτε εσείς.