Κάτι θέλω να σας πω... είναι κάτι αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Είναι κάτι που συμβαίνει αλλά δεν προσδιορίζεται ακόμα. Βρίσκομαι σε αυτές τις ανήσυχες μέρες που ξέρεις πως από στιγμή, σε ώρα, σε μέρα κάτι θα γίνει. Φαντάζομαι πως το 'χεις νιώσει: αυτό το αίσθημα πως σύντομα όλα θα είναι αλλιώς. Αλλιώς καλύτερα, αλλιώς χειρότερα, δεν ξέρεις. Γι' αυτό και δεν γράφω συχνά τις τελευταίες μέρες: γιατί ξέρω πως όπου να'ναι θα στρωθώ και θα σας γράψω κάτι πολύ ιδιαίτερο και δεν θα πρέπει να το αποδυναμώσουν τα αδιάφορα τριγύρω. Κοιτάζω τις λέξεις στην οθόνη και φαίνονται λίγες. Δεν συγκρίνονται με την ανυπομονησία που έχω στο βλέμμα μου. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καθρέφτης να σας δείξω. Θα τις μαζέψω ξανά και θα τις βάλω στην καλή τους τη σειρά για να σας περιγράψω αυτό που θα έρθει. Αν έρθει, φυσικά. Γιατί ξέρεις καλά πως μερικές φορές όλα γύρω και μέσα μας συνομωτούν με την ψευδαίσθηση. Θα δούμε.
Πάω να πλύνω τη Μπουλού, γιατί μπήκε μέσα το παιδί και την έκανε χάλια και, μετά θα κάνω μια βόλτα στη λιακάδα. Σας αφήνω την πιο καλή μου καλημέρα μου και το Rotterdam των Beautiful South που πολύ αγαπάω κι άκουσα αμέσως μόλις άνοιξα τα μάτια μου. Και όσο έπαιζε εγώ έκανα μια εξαιρετικά αισιόδοξη σκέψη. Δεν τη θυμάμαι αλλά φαντάζομαι πως μόλις το ακούσετε θα τη θυμηθείτε εσείς.
Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006
Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006
Get shorty!
Τους τελευταίους 2 μήνες υπα΄ρχει στη ζωή μου μια κοντή. Λέγοντας κοντή δεν εννοώ '1.60 κοντή'. Μιλάμε για '1,40 παρά κάτι'. Να φανταστείς, είναι τόσο κοντή που η ταυτότητα της δεν γράφει ύψος (πώς βρήκα την ταυτότητα μην με ρωτήσεις, είναι άλλο καπέλο). Φυσικά και το πρόβλημα δεν είναι το ύψος: όταν την έπλασε ο καλός Θεούλης θα είχε τις κοντές του εκείνη την ημέρα. Στο κάτω κάτω θα μπορούσε να μου πει κανείς "αυτή κοντή, εσύ κουλή" - και πως να του ρίξω άδικο. Το κακό όμως είναι πως όσο μπόι λείπει σε αυτό τον ψηλό νάνο, τόσα σαντιμέτρ κερδίζει στο κακό μάτι.
Γεννημένη κάποιο Σάββατο κι απόβραδο του 1978, με μάτια γαλάνα και τεράστια, μόνιμα γουρλωμένα. Αν ψάξουμε στο γενεαλογικό της δένδρο, στοιχηματίζω τη Γιουκανούμπα του Λέννυ, πως θα βρούμε συγγένεια με τη Μέδουσα: καλή γυναίκα αλλά major ματιάχτρα! Θα σας δώσω 3 παραδείγματα που αποδεικνύουν όσα λέω:
(1) Μια μέρα βλέπει ένα Λαμπραντόρ, παχουλό, μπεζ και χαρούμενο. "Αααα, τι όμορφο σκυλάκιιι!". Δυό μέρες μετά είχε πάθει καλααζάρ το σκυλί, το σπιτάκι του και δυο μύγες που τυχαία έκαναν σεξ στην ουρά του σκύλου.
(2) Με ρωτάει ένα απόγευμα: "Θα με πάρεις με το αυτοκίνητο σου μέχρι το σπίτι μου?" "Δυστυχώς απόψε πηγαίνω από άλλο δρόμο" της λέω. "Χεχεχε (γέλιο Δρακουμέλ) θες να με αποφύγεις ε???". 17 λεπτά μετά είχα τρακάρει!
(3) "Ωραίο φαίνεται το σάντουιτς" είπε μια μέρα στην άτυχη καθαρίστρια που έκανε lunch break. "Μισό λεπτό να πάω στη τουαλέτα" μας είπε μετά από μισή ώρα. Δεν την ξαναείδαμε... ποτέ!
Με τούτα και μ' εκείνα, μόλις με ειδοποιήσουν από την πύλη, πάω στο μπάνιο και αναποδογυρίζω το βρακί μου, αποφεύγω κάθε είδους eye contact και κάθε φορά που της απευθύνομαι τελειώνω με τη φράση 'στα όρη στ' άγρια βουνά'! Έχω προσθέσει στο speed-dial το τηλέφωνο της γιαγιάς, η οποία είναι κορυφαία στο ξεμάτιασμα με νερό και λάδι και προσεύχομαι. Προσεύχομαι να μην δει τις στιγμές που χαζεύω τα τεράστια μάλλινα ροζ σκουφιά της που κρύβουν όλο το πρόσωπο (εκτός από τα μάτια), να μην με πάρει χαμπάρι όταν κάθομαι από πίσω της και ραντίζω τη θέση της με χοντρό αλάτι, να μην καταλάβει πως εγώ σηκώνω το κάθισμα και μπλοκάρω τον μηχανισμό της καρέκλας για να μην ακουμπάνε τα κοντοπόδαρα της στο πάτωμα.
Γεννημένη κάποιο Σάββατο κι απόβραδο του 1978, με μάτια γαλάνα και τεράστια, μόνιμα γουρλωμένα. Αν ψάξουμε στο γενεαλογικό της δένδρο, στοιχηματίζω τη Γιουκανούμπα του Λέννυ, πως θα βρούμε συγγένεια με τη Μέδουσα: καλή γυναίκα αλλά major ματιάχτρα! Θα σας δώσω 3 παραδείγματα που αποδεικνύουν όσα λέω:
(1) Μια μέρα βλέπει ένα Λαμπραντόρ, παχουλό, μπεζ και χαρούμενο. "Αααα, τι όμορφο σκυλάκιιι!". Δυό μέρες μετά είχε πάθει καλααζάρ το σκυλί, το σπιτάκι του και δυο μύγες που τυχαία έκαναν σεξ στην ουρά του σκύλου.
(2) Με ρωτάει ένα απόγευμα: "Θα με πάρεις με το αυτοκίνητο σου μέχρι το σπίτι μου?" "Δυστυχώς απόψε πηγαίνω από άλλο δρόμο" της λέω. "Χεχεχε (γέλιο Δρακουμέλ) θες να με αποφύγεις ε???". 17 λεπτά μετά είχα τρακάρει!
(3) "Ωραίο φαίνεται το σάντουιτς" είπε μια μέρα στην άτυχη καθαρίστρια που έκανε lunch break. "Μισό λεπτό να πάω στη τουαλέτα" μας είπε μετά από μισή ώρα. Δεν την ξαναείδαμε... ποτέ!
Με τούτα και μ' εκείνα, μόλις με ειδοποιήσουν από την πύλη, πάω στο μπάνιο και αναποδογυρίζω το βρακί μου, αποφεύγω κάθε είδους eye contact και κάθε φορά που της απευθύνομαι τελειώνω με τη φράση 'στα όρη στ' άγρια βουνά'! Έχω προσθέσει στο speed-dial το τηλέφωνο της γιαγιάς, η οποία είναι κορυφαία στο ξεμάτιασμα με νερό και λάδι και προσεύχομαι. Προσεύχομαι να μην δει τις στιγμές που χαζεύω τα τεράστια μάλλινα ροζ σκουφιά της που κρύβουν όλο το πρόσωπο (εκτός από τα μάτια), να μην με πάρει χαμπάρι όταν κάθομαι από πίσω της και ραντίζω τη θέση της με χοντρό αλάτι, να μην καταλάβει πως εγώ σηκώνω το κάθισμα και μπλοκάρω τον μηχανισμό της καρέκλας για να μην ακουμπάνε τα κοντοπόδαρα της στο πάτωμα.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 23, 2006
Τhanks for everything!
Η αγαπημένη μου Πωλινίτσα είχε προχτές τα γενέθλια της. Έγινε 35 (part II). Kι έγραψε ένα γράμμα στο μπλόγκ της (so-de-lovely.blogspot.com) για όσα την κάνουν ευτυχισμένη και για όσα ευχαριστεί τον Θεό. Το αναδημοσιεύω, όχι γιατί είναι η Πωλινίτσα μου, αλλά γιατί αν υπήρχαν μερικές Πωλινίτσες παραπάνω οι ζωές όλων μας θα ήταν αλλιώς. Και σήμερα είναι η Μέρα των Ευχαριστιών. Ξέρω πως εμείς δεν τη γιορτάζουμε αλλά δεν είναι ανάγκη να ζούμε στη πέρα άκρη του Aτλαντικού για να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για ό,τι ζούμε.
ειμαι ευτυχισμενη που
1.ειμαι ακομα εδω κι αυτο το χρονο,come rain or come shine
2.εχω ανθρωπους που με αγαπανε αποδεδειγμενα οπως και να ειμαι
3.αγαπω τον Α. και με αγαπαει κι αυτος
4.καθε μερα ξυπναω στο κρεββατακι μου διπλα στην αγαπη μου
5.εχω μανουλα το λατρεμενο μου Σου, δυνατο και ανικητο
6.ειμαι εγω κι οχι καμια ξυνη καριολα
7.υπαρχει η τεχνη και η σοκολατα
8.γελαμε μεχρι δακρυων
9.μιλαμε στα τηλεφωνα ατελειωτα
10.καθε μερα εχουμε καινουρια θεματα κι εξελιξεις
11.το μπλε αυτοκινητο μου τρεχει τρεχει και ποτε δε σταματαει
12.το μυαλο μου και το ματι μου κοβει
13.καμια φορα αμα δεν την πω την κακια μου θα σκασω
14.παιρνω ρισκα, τρεμει το φυλλοκαρδι μου και την βγαζω καθαρη
15.θυμαμαι με καθε λεπτομερεια
16.ξεχνω για παντα
17.πεφτω με τα μουτρα στο φαι
18.αγοραζω με μανια βιβλια μαγειρικης
19.συλλεγω με ευλαβεια διαιτες απο ολο τον κοσμο
20.υπαρχει ο Harry Potter
21.μια μερα θα χτυπησει το τηλεφωνο μου και θα ειναι ο Brad Pitt
22.εχω αφησει ενα ζευγαρι Alain Mikli στην Croisette
23.περπατησα στο λιμανι και την αποβαθρα της Ταγγερης
24.η Πωλινιτσα με αγαπαει παθολογικα και καθεται να τη πατησω
25.αν κοιταξω λοξα βλεπω το εισιτηριο μου για Λονδινο
26.μπορω παντα να τρεξω πισω απο τον Γ. και να φαω τα μουτρα μου
27.με αγαπω just the way I am
28.καμια μερα τα βιβλια θα με καταπιουν
29.τα χερια μου ειναι παιδικα-δυνατα τετραγωνα χοντροκομμενα
30.ο,τι εχω ειναι αληθινο και δικο μου
31.ειμαστε ραγιαδες και αγαπιομαστε μοναχοι μας
32.εχω τοσα κι αλλα τοσα και χιλιαδες αλλα τοσα
33.κλαιω στα καλα καθουμενα ετσι για κατι που δε λεγεται αλλα ειναι εκει παντα
34.τσακιζω σαν κλαδακι και δεν σπαω
35.παλι απο την αρχη ξεκινω, μπορω και ξαναρχιζω
+1.αγαπω, αγαπω βαθια αληθινα ολοκληρωτικα με ολο μου το σωμα και την ψυχη.
Τετάρτη, Νοεμβρίου 22, 2006
Thessaloniki & Athens: Sister Cities
Πρέπει να σας ενημερώσω πως στη Θεσσαλονίκη ζει μια παρέα φίλων τους οποίους έχει καταλάβει το πνεύμα της Βικτώριας Ταγκουνάκη! Φανατικοί Ερωτοδικιότες, βαμμένοι Καμπουρολόγοι, ξυπνούν και κοιμούνται με το μαράζι ‘ Τι απέγινε η grande dame Ελένη Βασιλάκη?’. Ο Χάρης, λοιπόν, εκπρόσωπος της ανέμελης παρέας, επικοινώνησε με τα γραφεία του μπλόγκ γιατί ακόμα κι από τη Θεσσαλονίκη αναγνωρίστηκε το χαμηλό επίπεδο του ιστιολογίου τούτου και πολύ, πάρα πολύ χαίρομαι.
Καλώ λοιπόν, όποιον διαθέτει μαγνητοσκοπημένες εκπομπές
(α) Ερωτοδικείου (χρυσή εποχή New Channel),
(β) Φτυάρι με τον Εθνικό μας Σταρ, Ανδρέα Ευαγγελόπουλο (Tv Magic),
(γ) Όσο υπάρχουν Έλληνες με τη Μαλβίνα Κάραλη (ANT 1),
(δ) Στο κρεββάτι με τον Αλκίνοο Μπουνιά (Κανάλι 5),
(ε) Σπάνια Πουλιά με την Αννίτα Πάνια (Star Channel),
να επικοινωνήσει το συντομότερο δυνατό με τα παιδιά από τη Σαλονίκη στο vampire_xs@yahoo.gr. Το συντομότερο δυνατό! Τα παιδιά έχουν πλούσιο υλικό τρασιάς και, μεταξύ άλλων, το περίφημο χαστούκι Εθνικού Σταρ στο Μίστερ Μπούτια και τα Αντικαλλιστεία ’97 (τον κύριο που έκανε ημίγυμνο πορνό!) και θα χαρούν πολύ να το ανταλλάξετε ή ακόμα και να μαζεύεστε όλοι μαζί να παρακολουθήσετε το "Δεν ήξερες, δεν ρώταγες" και το "Μπούρου-μπούρου τη νύχτα"!
Το μπλόγκ μας χειροκροτά αυτή την προσπάθεια και παρακαλώ όποιον διαθέτει το παραμικρό να στείλει ένα μήνυμα στα παιδιά, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται περνούν πολύ ωραία εκεί πάνω στο Βορρά!
Τους ευχόμαστε τα καλύτερα και από την Αθήνα τους στέλνουμε το "Θέλω πίπα" της αγαπημένης Λατόγια!!
Καλώ λοιπόν, όποιον διαθέτει μαγνητοσκοπημένες εκπομπές
(α) Ερωτοδικείου (χρυσή εποχή New Channel),
(β) Φτυάρι με τον Εθνικό μας Σταρ, Ανδρέα Ευαγγελόπουλο (Tv Magic),
(γ) Όσο υπάρχουν Έλληνες με τη Μαλβίνα Κάραλη (ANT 1),
(δ) Στο κρεββάτι με τον Αλκίνοο Μπουνιά (Κανάλι 5),
(ε) Σπάνια Πουλιά με την Αννίτα Πάνια (Star Channel),
να επικοινωνήσει το συντομότερο δυνατό με τα παιδιά από τη Σαλονίκη στο vampire_xs@yahoo.gr. Το συντομότερο δυνατό! Τα παιδιά έχουν πλούσιο υλικό τρασιάς και, μεταξύ άλλων, το περίφημο χαστούκι Εθνικού Σταρ στο Μίστερ Μπούτια και τα Αντικαλλιστεία ’97 (τον κύριο που έκανε ημίγυμνο πορνό!) και θα χαρούν πολύ να το ανταλλάξετε ή ακόμα και να μαζεύεστε όλοι μαζί να παρακολουθήσετε το "Δεν ήξερες, δεν ρώταγες" και το "Μπούρου-μπούρου τη νύχτα"!
Το μπλόγκ μας χειροκροτά αυτή την προσπάθεια και παρακαλώ όποιον διαθέτει το παραμικρό να στείλει ένα μήνυμα στα παιδιά, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται περνούν πολύ ωραία εκεί πάνω στο Βορρά!
Τους ευχόμαστε τα καλύτερα και από την Αθήνα τους στέλνουμε το "Θέλω πίπα" της αγαπημένης Λατόγια!!
Τρίτη, Νοεμβρίου 21, 2006
Γκρρρρρ...μμμμμμμ
Σήμερα ξύπνησα με μούτρα. Μούτρα, μούτρα, μούτρα, πολλά μούτρα. Δεν θέλω να μιλήσω με κανέναν, δεν θέλω να συναντήσω κανέναν, να μην πάω το βράδυ στη δουλειά, να μην πάω το Λέννυ βόλτα, να μην βγω ούτε για τσιγάρα. Σα να μην έφταναν όλα τα νεύρα μου, η Μενεγάκη έχει καλεσμένο τον Δημήτρη Κόκοτα. Μαζί με τα νεύρα μ' έπιασε και μια νοσταλγία για το ένδοξο '98.
Rewind στα μούτρα:
(1) Είδα το Borat χτες και δεν μου άρεσε. Επίσης, με είχε νευριάσει τόσο που δεν έφαγα ούτε ποπ κορν, ούτε κοκα κόλα και,
(2) Νομίζω πως έφαγα λίγο βαριά για βράδυ: 2 σουβλάκια από τον 'ΘΑΝΑΣΗ' στο Μοναστηράκι και 1,5 πιάτο μακαρόνια με σάλτσα γιατί μέχρι να γυρίσω σπίτι πήγε 3 και με είχε πιάσει λιγούρα.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι μπορεί να μ' έχει επηρεάσει το γεγονός πως κόπηκε η εκπομπή της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Υποσυνείδητα. Μπορεί να δαιμονίστηκα που μόλις άνοιξα τα ματάκια μου, άκουσα από κάπου να παίζουν στη διαπασόν τα 'Κάλαντα' της Βανδή, που είναι ό,τι χειρότερο έχει ακουστεί στον γαλαξία τα τελευταία 250 χρόνια. Μπορεί να με πιάνει 'εορταστικό προμελαγχολικό σύνδρομο'. Αργούνε και τα γενέθλια μου. Άστα να πάνε στο διάολο. Καλημέρα (;)
Rewind στα μούτρα:
(1) Είδα το Borat χτες και δεν μου άρεσε. Επίσης, με είχε νευριάσει τόσο που δεν έφαγα ούτε ποπ κορν, ούτε κοκα κόλα και,
(2) Νομίζω πως έφαγα λίγο βαριά για βράδυ: 2 σουβλάκια από τον 'ΘΑΝΑΣΗ' στο Μοναστηράκι και 1,5 πιάτο μακαρόνια με σάλτσα γιατί μέχρι να γυρίσω σπίτι πήγε 3 και με είχε πιάσει λιγούρα.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι μπορεί να μ' έχει επηρεάσει το γεγονός πως κόπηκε η εκπομπή της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Υποσυνείδητα. Μπορεί να δαιμονίστηκα που μόλις άνοιξα τα ματάκια μου, άκουσα από κάπου να παίζουν στη διαπασόν τα 'Κάλαντα' της Βανδή, που είναι ό,τι χειρότερο έχει ακουστεί στον γαλαξία τα τελευταία 250 χρόνια. Μπορεί να με πιάνει 'εορταστικό προμελαγχολικό σύνδρομο'. Αργούνε και τα γενέθλια μου. Άστα να πάνε στο διάολο. Καλημέρα (;)
Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006
Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006
Σεμινάρια Κουλεμανσόν Αρ.3
Αγαπημένοι μου μαθητές,
σήμερα σας είχα ετοιμάσει μια έκπληξη για να γιορτάσουμε την επαναλειτουργία και το νέο διάκοσμο του φροντιστηρίου: θα ερχόταν η φίλη μου η Στέλλα να επαναλάβει και σε εσάς το σεμινάριο που την έχει κάνει διάσημη ανά την υφήλιο "Κουλεμανσόν στον εργασιακό χώρο: παγίδες, ξύστρες και φωτοτυπίες". Δυστυχώς όμως έπαθε κράμπα στις θηλές και δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί.
Το πρόγραμμα θα εξελιχτεί ως εξής:
ΒΓΑΛΤΕ ΜΙΑ ΚΟΛΛΑ ΧΑΡΤΙ...
"Η Μανίνα και η Κατερίνα είναι δυο μοντέρνα κορίτσια. Γνωρίζονται μια βραδιά στο Λεβερκούζεν, πίνουν ένα καφέ και κάνουν σεξ στο σπίτι της Μανίνας. Τις επόμενες μέρες μιλάνε από το τηλέφωνο. Ξαναβρίσκονται μετά από 10 μέρες και ξανακάνουν σεξ.
Η Μανίνα είχε αποφασίσει πως δεν θα γίνει κάτι σοβαρό με τη Κατερίνα γιατί η τελευταία αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα στο πάρκινγκ με την μπετονιέρα της. Η Μανίνα είχε και μπλόγκ, κι εκείνη την ημέρα έγραψε για μια παλιά της σχέση στο μπλόγκ (άσχετο με την Κατερίνα). Λιγότερο από μια ώρα μετά λαμβάνει το εξής μήνυμα - επιτομή κουλεμανσόν- από την Κατερίνα:
"Κρίμα να δεν λες αγάπη από που και θέλεις εμένα.εμένα που πριν από εσένα εμένα το ξέρω να. 'Αλλά όχι κι έτσι' που λέει και η Αλέξις-λατρεύω Δυναστεία. Κι άμα ποτέ θες στα τελευταία δηλαδή κανά ποτάκι μέσα εγώ μόνο εσύ νεράκι. Γεια"
ΑΝΑΛΥΣΕ ΤΟ
Essential koulemanson listening: One Night Stand - Στέλλα Μπεζαντάκου
σήμερα σας είχα ετοιμάσει μια έκπληξη για να γιορτάσουμε την επαναλειτουργία και το νέο διάκοσμο του φροντιστηρίου: θα ερχόταν η φίλη μου η Στέλλα να επαναλάβει και σε εσάς το σεμινάριο που την έχει κάνει διάσημη ανά την υφήλιο "Κουλεμανσόν στον εργασιακό χώρο: παγίδες, ξύστρες και φωτοτυπίες". Δυστυχώς όμως έπαθε κράμπα στις θηλές και δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί.
Το πρόγραμμα θα εξελιχτεί ως εξής:
ΒΓΑΛΤΕ ΜΙΑ ΚΟΛΛΑ ΧΑΡΤΙ...
"Η Μανίνα και η Κατερίνα είναι δυο μοντέρνα κορίτσια. Γνωρίζονται μια βραδιά στο Λεβερκούζεν, πίνουν ένα καφέ και κάνουν σεξ στο σπίτι της Μανίνας. Τις επόμενες μέρες μιλάνε από το τηλέφωνο. Ξαναβρίσκονται μετά από 10 μέρες και ξανακάνουν σεξ.
Η Μανίνα είχε αποφασίσει πως δεν θα γίνει κάτι σοβαρό με τη Κατερίνα γιατί η τελευταία αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα στο πάρκινγκ με την μπετονιέρα της. Η Μανίνα είχε και μπλόγκ, κι εκείνη την ημέρα έγραψε για μια παλιά της σχέση στο μπλόγκ (άσχετο με την Κατερίνα). Λιγότερο από μια ώρα μετά λαμβάνει το εξής μήνυμα - επιτομή κουλεμανσόν- από την Κατερίνα:
"Κρίμα να δεν λες αγάπη από που και θέλεις εμένα.εμένα που πριν από εσένα εμένα το ξέρω να. 'Αλλά όχι κι έτσι' που λέει και η Αλέξις-λατρεύω Δυναστεία. Κι άμα ποτέ θες στα τελευταία δηλαδή κανά ποτάκι μέσα εγώ μόνο εσύ νεράκι. Γεια"
ΑΝΑΛΥΣΕ ΤΟ
Essential koulemanson listening: One Night Stand - Στέλλα Μπεζαντάκου
Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006
Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006
Μπυροκοιλιά & Δυστυχία
Στη δουλειά έχουμε μια κοπέλα, τη Μπυροκοιλιά. Είναι καλή κοπέλα, λίγο μουτρού αλλά έχει περάσει κι αυτή η δόλια πολλά.
Τον μπαμπά της τον λέγανε Μπέττυ κι όταν ήταν νέος μπήκε λαθραία σ’ εκείνο το πλοίο που μετέφερε τις νύφες στην Αστόρια. Από εκεί πήρε το τελεφερίκ κι έφτασε στο Λος Άντζελες όπου μεσουρανούσε η Γκρέτα Γκάρμπο. Δούλεψε ζογκλέρ σε T.G.I Fridays, κουμπί-κουμπότρυπα σε μεγάλους οίκους μόδας και για ένα φεγγάρι έγραφε με καλλιγραφικά τα ονόματα των ανύπαντρων στα γοβάκια των ελληνίδων νυφών της διασποράς. Λίγα χρόνια μετά, η Μπέττυ γνώρισε τον Μπάμπη και κουτρουβαλιάστηκαν στον βούρκο των κλισέ: η Μπέττυ βιζιτονόταν και ο Μπάμπης πλούτιζε.Φυσικά και μέρος από τα κέρδη ο Μπάμπης το έτρωγε στις τροτέζες, το πιοτί και το πόκερ. Έφτιαξαν μια εταιρεία παραγωγής και προώθησης (της Μπέττυς), την Μπ.Μπ.Μπροντάκσιονς. Η Μπέττυ δούλευε σαν το σκυλί και τσούκου τσούκου πήραν κι ένα διαμερισματάκι και το’καναν φωλίτσα όπου η Μπέττυ γύρισε τις πρώτες της βιντεοκασσέτες. 5 έκανε συνολικά αλλά από την μια μόνο κατάφερε να πάρει τα λεφτά γιατί οι υπόλοιπες ξόφλησαν τα χρέη του Μπάμπη από τον ιππόδρομο και τα γκανιάν που αποδείχτηκαν κουτσά άλογα.
Έτσι πέρασαν 22 χρόνια για τη Μπέττυ στην Αμερική: διχασμένη ανάμεσα στον αγοραίο έρωτα και τις μπάτσες του άνδρα που αγαπούσε (σ.σ. ο Μπάμπης είχε μια χερούκλα σα βατραχοπέδιλο που την άπλωνε συχνά στο στεφάνι του). Ένα βράδυ που είχε συνοδεύσει 17 προσκόπους στο Κρύσταλ Λέηκ, η Μπέττυ πήρε τη μεγάλη απόφαση: «Enough πια με το βίζιτα στο Αμερική. Πάω πατρίδα μου, Greece, να μας μείνει και το currency να γνωρίσω και τον Γιομπαζολιάς».
Πήρε λοιπόν τα ρούτια της ένα βράδυ και κρυφά από τον Μπάμπης έφυγε με την πτήση 4711 για Αθήνα. Με τις οικονομίες που είχε μαζέψει με κόπο και δεκάδες αφροδίσια άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Μανιάτικα. Ένα πρωτοποριακό lounge caf? με μπουζούκι και τραβεστί. Έκανε και νέες παρέες: τη Τζέφυ, την Ωραία Περιπτερού και τη Δυστυχία. Η Δυστυχία ήταν κομματάκι ασκημομούρα, δεν βαφόταν, φορούσε κατσαρές περούκες και γιόμιζε τα σουτιέν με φημερίδες. Άνθρωπος δεν πήγαινε μαζί της και με τον καιρό όλοι ξέχασαν το πραγματικό της όνομα και τη φωνάζαν Δυστυχία.
Ένα βράδυ, έκλεισαν το μαγαζί και πήγαν γυναικοπαρέα στον Γιομπαζολιά, που μεγάλο καημό τον είχε Μπέττυ. Τραγουδούσε τότες στη Φαντασία (by night). Όταν τα κορίτσια πήγαν backstage για αυτόγραφα, η Μπέττυ έπεσε πάνω στα φωνητικά Γ’, την Καίτη Παπαλάγιου. Μεθυσμένη η Μπέττυ, αλλήθωρη η Καίτη πέρασαν μια νύχτα θυελλώδους σεξ στο κελάρι.
Ένα χρόνο μετά, εμφανίστηκε η Καίτη στο μαγαζί της Μπέττυς, την ώρα που τραγουδούσε η Κατρίν Ντενέρ το «Ας ερχόσουν για λίγο». Στην αρχή η Μπέττυ τα αρνήθηκε όλα και δεν είχε « recollection του γεγονότος, whatsoever!». Όταν όμως κοίταξε πιο προσεκτικά το κοριτσάκι αναγνώρισε τα μάτια του Μπάμπη και σαν κλαράκι τσάκισε. Η Καίτη έφυγε για πανευρωπαική περιοδεία στη Πελοπόννησο και μάλλον την κατάπιε ο καβοΜαλιάς, γιατί ποτέ δεν ξαναγύρισε. Η Μπέττυ έκλεισε το lounge caf? και άνοιξε πανσιόν για ζώα. Έδωσε και στη Δυστυχία μια ταίστρα και την όρισε αρχικοταρού.
Πριν αφήσει την τελευταία της ανάσα, σε πολύ βαθιά γεράματα, τα έγραψε όλα στη Μπυροκοιλίτσα και της έδωσε την ευχή να μην μπλέξει με τραγουδιστή, νταβατζή και να ταίζει τον ρινόκερο.
Όλα αυτά ξαναθυμήθηκα αστραπιαία όταν είδα τη Μπυροκοιλιά να δίνει μπυροχαστουκάκια στη κοιλίτσα της και να μιλάει στο τηλέχωνο με τα πόδια πάνω στο γραφείο. Αποφάσισα να μην τη συγχύσω. Έκλεισα αθόρυβα την πόρτα χωρίς να της μεταφέρω πως είχαν ειδοποιήσει από την πύλη κι ανέβαιναν 2 άνδρες από το Αλλοδαπών.
Τον μπαμπά της τον λέγανε Μπέττυ κι όταν ήταν νέος μπήκε λαθραία σ’ εκείνο το πλοίο που μετέφερε τις νύφες στην Αστόρια. Από εκεί πήρε το τελεφερίκ κι έφτασε στο Λος Άντζελες όπου μεσουρανούσε η Γκρέτα Γκάρμπο. Δούλεψε ζογκλέρ σε T.G.I Fridays, κουμπί-κουμπότρυπα σε μεγάλους οίκους μόδας και για ένα φεγγάρι έγραφε με καλλιγραφικά τα ονόματα των ανύπαντρων στα γοβάκια των ελληνίδων νυφών της διασποράς. Λίγα χρόνια μετά, η Μπέττυ γνώρισε τον Μπάμπη και κουτρουβαλιάστηκαν στον βούρκο των κλισέ: η Μπέττυ βιζιτονόταν και ο Μπάμπης πλούτιζε.Φυσικά και μέρος από τα κέρδη ο Μπάμπης το έτρωγε στις τροτέζες, το πιοτί και το πόκερ. Έφτιαξαν μια εταιρεία παραγωγής και προώθησης (της Μπέττυς), την Μπ.Μπ.Μπροντάκσιονς. Η Μπέττυ δούλευε σαν το σκυλί και τσούκου τσούκου πήραν κι ένα διαμερισματάκι και το’καναν φωλίτσα όπου η Μπέττυ γύρισε τις πρώτες της βιντεοκασσέτες. 5 έκανε συνολικά αλλά από την μια μόνο κατάφερε να πάρει τα λεφτά γιατί οι υπόλοιπες ξόφλησαν τα χρέη του Μπάμπη από τον ιππόδρομο και τα γκανιάν που αποδείχτηκαν κουτσά άλογα.
Έτσι πέρασαν 22 χρόνια για τη Μπέττυ στην Αμερική: διχασμένη ανάμεσα στον αγοραίο έρωτα και τις μπάτσες του άνδρα που αγαπούσε (σ.σ. ο Μπάμπης είχε μια χερούκλα σα βατραχοπέδιλο που την άπλωνε συχνά στο στεφάνι του). Ένα βράδυ που είχε συνοδεύσει 17 προσκόπους στο Κρύσταλ Λέηκ, η Μπέττυ πήρε τη μεγάλη απόφαση: «Enough πια με το βίζιτα στο Αμερική. Πάω πατρίδα μου, Greece, να μας μείνει και το currency να γνωρίσω και τον Γιομπαζολιάς».
Πήρε λοιπόν τα ρούτια της ένα βράδυ και κρυφά από τον Μπάμπης έφυγε με την πτήση 4711 για Αθήνα. Με τις οικονομίες που είχε μαζέψει με κόπο και δεκάδες αφροδίσια άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Μανιάτικα. Ένα πρωτοποριακό lounge caf? με μπουζούκι και τραβεστί. Έκανε και νέες παρέες: τη Τζέφυ, την Ωραία Περιπτερού και τη Δυστυχία. Η Δυστυχία ήταν κομματάκι ασκημομούρα, δεν βαφόταν, φορούσε κατσαρές περούκες και γιόμιζε τα σουτιέν με φημερίδες. Άνθρωπος δεν πήγαινε μαζί της και με τον καιρό όλοι ξέχασαν το πραγματικό της όνομα και τη φωνάζαν Δυστυχία.
Ένα βράδυ, έκλεισαν το μαγαζί και πήγαν γυναικοπαρέα στον Γιομπαζολιά, που μεγάλο καημό τον είχε Μπέττυ. Τραγουδούσε τότες στη Φαντασία (by night). Όταν τα κορίτσια πήγαν backstage για αυτόγραφα, η Μπέττυ έπεσε πάνω στα φωνητικά Γ’, την Καίτη Παπαλάγιου. Μεθυσμένη η Μπέττυ, αλλήθωρη η Καίτη πέρασαν μια νύχτα θυελλώδους σεξ στο κελάρι.
Ένα χρόνο μετά, εμφανίστηκε η Καίτη στο μαγαζί της Μπέττυς, την ώρα που τραγουδούσε η Κατρίν Ντενέρ το «Ας ερχόσουν για λίγο». Στην αρχή η Μπέττυ τα αρνήθηκε όλα και δεν είχε « recollection του γεγονότος, whatsoever!». Όταν όμως κοίταξε πιο προσεκτικά το κοριτσάκι αναγνώρισε τα μάτια του Μπάμπη και σαν κλαράκι τσάκισε. Η Καίτη έφυγε για πανευρωπαική περιοδεία στη Πελοπόννησο και μάλλον την κατάπιε ο καβοΜαλιάς, γιατί ποτέ δεν ξαναγύρισε. Η Μπέττυ έκλεισε το lounge caf? και άνοιξε πανσιόν για ζώα. Έδωσε και στη Δυστυχία μια ταίστρα και την όρισε αρχικοταρού.
Πριν αφήσει την τελευταία της ανάσα, σε πολύ βαθιά γεράματα, τα έγραψε όλα στη Μπυροκοιλίτσα και της έδωσε την ευχή να μην μπλέξει με τραγουδιστή, νταβατζή και να ταίζει τον ρινόκερο.
Όλα αυτά ξαναθυμήθηκα αστραπιαία όταν είδα τη Μπυροκοιλιά να δίνει μπυροχαστουκάκια στη κοιλίτσα της και να μιλάει στο τηλέχωνο με τα πόδια πάνω στο γραφείο. Αποφάσισα να μην τη συγχύσω. Έκλεισα αθόρυβα την πόρτα χωρίς να της μεταφέρω πως είχαν ειδοποιήσει από την πύλη κι ανέβαιναν 2 άνδρες από το Αλλοδαπών.
Δευτέρα, Νοεμβρίου 13, 2006
HAPPY MONDAYS
To μόνο που πρέπει να θυμάσαι για να έχεις μια καλή εβδομάδα είναι το εξής: οι Δευτέρες είναι σαν τη πρώτη μέρα του χρόνου: δεν πρέπει να δίνεις υποσχέσεις που δεν θα μπορέσεις να τηρήσεις μέχρι να τελειώσει η εβδομάδα. Αλλιώς σε 3 μήνες θα έχεις χωρίσει, θα έχεις βάλει 26 κιλά και θα επισκέφτεσαι τον ψυχοθεραπευτή σου έως και 4 φορές την εβδομάδα. Άκου που σου λέω!
Manic Monday - The Bangles
Monday Morning - Rialto
Monday, Monday - The Mamas & the Papas
I don't like Mondays - The Bootown Rats
To μόνο που πρέπει να θυμάσαι για να έχεις μια καλή εβδομάδα είναι το εξής: οι Δευτέρες είναι σαν τη πρώτη μέρα του χρόνου: δεν πρέπει να δίνεις υποσχέσεις που δεν θα μπορέσεις να τηρήσεις μέχρι να τελειώσει η εβδομάδα. Αλλιώς σε 3 μήνες θα έχεις χωρίσει, θα έχεις βάλει 26 κιλά και θα επισκέφτεσαι τον ψυχοθεραπευτή σου έως και 4 φορές την εβδομάδα. Άκου που σου λέω!
Καλή μας εβδομάδα!
Manic Monday - The Bangles
Monday Morning - Rialto
Monday, Monday - The Mamas & the Papas
I don't like Mondays - The Bootown Rats
Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006
Όλη η αλήθεια για την κατάληψη.
Η κατάληψη πράγματι έλαβε τέλος την προηγούμενη Δευτέρα. Το Πρόβατο προέβη στην εξής ψευδή δήλωση:
Από το γραφείο τύπου της επιτροπής κατάληψης λάβαμε την εξής ανακοίνωση:
ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ. Ο ΦΡΙΚΤΟΣ ΝΑΝΑΚΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ.
ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΒΙΝΑ ΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΜΗΝΗ ΚΑΛΕΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ. ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΙΔΑΜΕ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ ΩΑ ΓΝΗΣΙΟΙ ΦΑΝΣ.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΑΝΕ ΤΑ ΑΥΤΟΓΡΑΦΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΝΑΚΟΥ (ΟΙ SAILOR MOON ΔΗΛΑΔΗ) ΒΡΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ...
ΚΛΑΨ ΛΥΓΜ
...ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΛΙΑ. ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΡΑΦΑ ΒΙΝΑ ΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΜΗΝΗ ΚΑΛΕΣΗ.
Καταρχάς, να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, από τις ρίζες των νυχιών μου κι από τα εξτένσιονς των μαλλιών μου την Βίνα Ασίκη και την Dame Ismini Kalesi, οι οποίες αποδέχτηκαν την πρόσκληση μου και παρακολούθησαν από κοντά το χρονικό της κατάληψης. Η προσέλευση και η διανυκτέρευση τους όμως σε σκηνές μπροστά από το καταληφθέν φροντιστήριο, δεν ήταν ο αληθινός λόγος τερματισμού της κατάληψης.
Νωρίς το πρωί της Κυριακής αποχώρησε από το σχήμα ο διαχειριστής της διπλανής πολυκατοικίας λόγω ξαφνικού κρύου και ανάγκης να συγκλιθεί εκτάκτως συμβούλιο των ενοίκων για να καθοριστούν οι ώρες λειτουργίας του καλοριφέρ.
Τα εξωφροντιστηριακά πρεζόνια (φίλοι του Πρόβατου) αφού κάπνισαν ακόμα και τους χάρτες των τάξεων κατέληξαν με τα κεφάλια στη λεκάνη της τουαλέτας και αυτοεξουδετερώθηκαν.
Η Πουπέτα δέχτηκε τηλεφώνημα από την παραγωγή του Super Deal να λάβει μέρος ως βαλιτσοκρατούσα στο επεισόδιο της Κυριακής. Αποχωρώντας πήρε μαζί της για σταθόρι και την βοηθό ακτινολόγου η οποία τις προηγούμενες μέρες είχε διαγνώσει με απόλυτη ανακρίβεια, όλες τις πλάκες του Δ’ ΚΑΠΗ Φαλήρου.
Η καθαρίστρια είχε αποχωρήσει από το προηγούμενο βράδυ καταπονημένη από το task που της είχε αναθέσει η γιαγιά: να ξεχωρίσει όλες τις φούστες σε μαύρες και μπλού (navy) και να καρφιτσώσει πάνω ανορθόγραφες ταμπελίτσες με το χρώμα, το ύφασμα και τη σεζόν που φοριέται η καθεμιά. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, η καθαρίστρια νοσηλεύεται σε ιδιωτική κλινική heavily sedated!
Tα υπόλοιπα ήταν σχετικά εύκολα: μια σακκούλα με παρτάλια από ζαμπόν και μπέικον ήταν υπέραρκετη για να δελεάσει το κοιλιόδουλο χοντρόπόδαρο σκυλί μου ενώ η γιαγιά δεν είχε απολύτως καμία πρόθεση να χάσει και δεύτερο μνημόσυνο αγνώστου (με την ξαδέρφη της Βασιλική κάνουν διαγωνισμό και όποια φάει τα περισσότερα κόλλυβα μέρι το τέλος του χρόνου θα κεράσει Ρέμο-Μαρινέλλα).
Με τούτα και μ’ εκείνα, το Πρόβατο έμεινε μόνο του σαν θεατής στο Άστυ. Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι βγήκε από το ναό του Κουλεμανσόν και γονηπετής ικέτευσε για συγχώρεση. Φυσικά και του δόθηκε άφεση αλλά για τιμωρία του θα βάψει το φροντιστήριο στο χρώμα που μισούσε και θα σφίξει με ούπατ τις νέες αφίσες των Pussycat dolls που θα κοσμούν τις αίθουσες.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, οι εργασίες θα έχουν τελείωσει την Τετάρτη οπότε την Πέμπτη θα χτυπήσει το κουδούνι κανονικά και μαζί μας θα μιλήσουμε για... Oh well, θα σας τα πει η Στέλλα!
Από το γραφείο τύπου της επιτροπής κατάληψης λάβαμε την εξής ανακοίνωση:
ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ. Ο ΦΡΙΚΤΟΣ ΝΑΝΑΚΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ.
ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΒΙΝΑ ΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΜΗΝΗ ΚΑΛΕΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ. ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΙΔΑΜΕ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ ΩΑ ΓΝΗΣΙΟΙ ΦΑΝΣ.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΑΝΕ ΤΑ ΑΥΤΟΓΡΑΦΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΝΑΚΟΥ (ΟΙ SAILOR MOON ΔΗΛΑΔΗ) ΒΡΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ...
ΚΛΑΨ ΛΥΓΜ
...ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΛΙΑ. ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΡΑΦΑ ΒΙΝΑ ΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΜΗΝΗ ΚΑΛΕΣΗ.
Καταρχάς, να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, από τις ρίζες των νυχιών μου κι από τα εξτένσιονς των μαλλιών μου την Βίνα Ασίκη και την Dame Ismini Kalesi, οι οποίες αποδέχτηκαν την πρόσκληση μου και παρακολούθησαν από κοντά το χρονικό της κατάληψης. Η προσέλευση και η διανυκτέρευση τους όμως σε σκηνές μπροστά από το καταληφθέν φροντιστήριο, δεν ήταν ο αληθινός λόγος τερματισμού της κατάληψης.
Νωρίς το πρωί της Κυριακής αποχώρησε από το σχήμα ο διαχειριστής της διπλανής πολυκατοικίας λόγω ξαφνικού κρύου και ανάγκης να συγκλιθεί εκτάκτως συμβούλιο των ενοίκων για να καθοριστούν οι ώρες λειτουργίας του καλοριφέρ.
Τα εξωφροντιστηριακά πρεζόνια (φίλοι του Πρόβατου) αφού κάπνισαν ακόμα και τους χάρτες των τάξεων κατέληξαν με τα κεφάλια στη λεκάνη της τουαλέτας και αυτοεξουδετερώθηκαν.
Η Πουπέτα δέχτηκε τηλεφώνημα από την παραγωγή του Super Deal να λάβει μέρος ως βαλιτσοκρατούσα στο επεισόδιο της Κυριακής. Αποχωρώντας πήρε μαζί της για σταθόρι και την βοηθό ακτινολόγου η οποία τις προηγούμενες μέρες είχε διαγνώσει με απόλυτη ανακρίβεια, όλες τις πλάκες του Δ’ ΚΑΠΗ Φαλήρου.
Η καθαρίστρια είχε αποχωρήσει από το προηγούμενο βράδυ καταπονημένη από το task που της είχε αναθέσει η γιαγιά: να ξεχωρίσει όλες τις φούστες σε μαύρες και μπλού (navy) και να καρφιτσώσει πάνω ανορθόγραφες ταμπελίτσες με το χρώμα, το ύφασμα και τη σεζόν που φοριέται η καθεμιά. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, η καθαρίστρια νοσηλεύεται σε ιδιωτική κλινική heavily sedated!
Tα υπόλοιπα ήταν σχετικά εύκολα: μια σακκούλα με παρτάλια από ζαμπόν και μπέικον ήταν υπέραρκετη για να δελεάσει το κοιλιόδουλο χοντρόπόδαρο σκυλί μου ενώ η γιαγιά δεν είχε απολύτως καμία πρόθεση να χάσει και δεύτερο μνημόσυνο αγνώστου (με την ξαδέρφη της Βασιλική κάνουν διαγωνισμό και όποια φάει τα περισσότερα κόλλυβα μέρι το τέλος του χρόνου θα κεράσει Ρέμο-Μαρινέλλα).
Με τούτα και μ’ εκείνα, το Πρόβατο έμεινε μόνο του σαν θεατής στο Άστυ. Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι βγήκε από το ναό του Κουλεμανσόν και γονηπετής ικέτευσε για συγχώρεση. Φυσικά και του δόθηκε άφεση αλλά για τιμωρία του θα βάψει το φροντιστήριο στο χρώμα που μισούσε και θα σφίξει με ούπατ τις νέες αφίσες των Pussycat dolls που θα κοσμούν τις αίθουσες.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, οι εργασίες θα έχουν τελείωσει την Τετάρτη οπότε την Πέμπτη θα χτυπήσει το κουδούνι κανονικά και μαζί μας θα μιλήσουμε για... Oh well, θα σας τα πει η Στέλλα!
Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006
Loving Dimitra!
Τόσο καιρό δεν σας έχω μιλήσει καθόλου για το ριάλιτι, ούτε για το περσινό, ούτε καν για τότε που παραλίγο να βγω με rollerblades στη σκηνή με την Καλομοίρα Fame Story - θύμισε μου να στο πω μια μέρα. Σήμερα όμως ήθελα πολύ να σας δείξω αυτό το υπέροχο πλάσμα που λέγεται Δήμητρα Σταθοπούλου. Όχι γιατί έχει τη φωνή που ακούς μια φορά στα χίλια χρόνια. Τραγουδάει πολύ όμορφα, σωστά κι εννοώντας κάθε λέξη που βγαίνει από τα χείλη της. Όμως η Δήμητρα ξεχωρίζει από τα παιδιά που έχεις συνηθίσει να βλέπεις στα talent shows και για μερικούς ακόμα λόγους.
Ξεχωρίζει γιατί ανήκει στη σπάνια κατηγορία ανθρώπων που το πρώτο αίσθημα που νιώθουν μόλις ξυπνήσουν είναι ευγνωμοσύνη για τη ζωή και την καινούρια μέρα. Δεν το λέει ποτέ αλλά το καταλαβαίνεις. Με χαμόγελο μόνιμα σκαλισμένο στο πρόσωπο της, με λάμψη και χαρά στα μάτια της, με διάθεση να προσπαθήσει, να μάθει και τελικά ν' αλλάξει προς το καλύτερο. Ποτέ δεν κακολογεί, ποτέ δεν θυμώνει, ποτέ δεν σταματά να χορεύει. Σαν το Καλομοιράκι. Μόνο που είναι πιο τσουπωτή και όταν τραγουδάει δεν νομίζεις πως ήρθαν οι εξωγήινοι.
Όλοι την αγαπάμε γιατί ποτέ δεν συννεφιάζει, δεν ενοχλεί, δεν δυσανασχετεί. Μου θυμίζει με τον πιο χαριτωμένο τρόπο πως αυτό που είμαστε είναι το ελάχιστο από αυτό που μπορούμε πραγματικά να γίνουμε. Το μόνο που την απασχολεί είναι να τραγουδήσει ό,τι ήχο φτάσει στ' αυτιά της όχι για τον εαυτό της αλλά και για την χαρά των άλλων. Μοιρασιά λέγεται αυτό. Το μισό της ευτυχίας. Το υπόλοιπο θα το βρει, είναι μικρή ακόμα.
Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006
Άνεμος
Υπήρχε μια εποχή, πριν περίπου 2 χρόνια, που δεν έβλεπα την ώρα να κάτσω μπροστά στο κομπιούτερ μου και να διαβάσω μπλόγκς. Τότε τα είχα πρωτομάθει και τα έβρισκα συναρπαστικά: τόσες λέξεις, τόσες εικόνες, τόσες ζωές και καθημερινότητες. Σελίδες γεμάτες χιούμορ, φρεσκάδα, μοναξιά, θλίψη, όνειρα κι αυτή η ακαταμάχητη λαχτάρα για ζωή.
Διάβαζα όποιο μπλόγκ έβρισκα. Οποιοδήποτε! Και με τον καιρό ξεχώρισα αυτά που μ’ έκαναν ν’ ανυπομονώ για το νέο κείμενο. Αυτά που πίστευα πως οι ‘μπαμπάδες’ και ‘μαμάδες’ τους θα μπορούσαν να γίνουν οι καλύτεροι μου φίλοι. Κι επειδή αυτό ήταν ανέφικτο, γινόμουν εγώ ο καλύτερος αναγνώστης τους. Φαντάζομαι πως όλοι περάσατε από αυτή τη φάση όταν ήρθατε για πρώτη φορά σ’ επαφή με τη μπλογκόσφαιρα. Και ίσως να νοσταλγείτε εκείνες τις μέρες.
Σχεδόν δυο χρόνια και λίγες μέρες μετά από όσα συνέβησαν με μπλόγκερς κι εφημερίδες και άλλους μπλόγκερς και πολλά πολλά λόγια, τα αισθήματα μου δεν είναι πια τα ίδια. Βρισιές, βρισιές, σχόλια υποτιμητικά, ψέμματα, αναξιοπρέπεια. «Πώς αλλάζει ο καιρός» αναρωτιέται η Καιτούλα κι εγώ μαζί της. Και δεν θέλω να γράψω αυτές τις μέρες. Όχι γιατί είμαι καλύτερος άλλων, όχι γιατί είμαι σεμνότυφος και σοκάρομαι, όχι γιατί είμαι ιεραπόστολος της αλήθειας και της ειρήνης. Ξέρετε πολύ καλά πως είμαι πολύ λιγότερα απ’ όλα τα παραπάνω. Απλά αγαπάω πολύ (μα πάρα πολύ) το μπλόγκ μου. Και πίστευα πως στη γειτονιά αυτή αντί για φωνές από τα μπαλκόνια, θα βγάζαμε τα σκαμνάκια στο πεζοδρόμιο και θα μοιραζόμασταν παγωτά. Αντί γι’ αυτό τις τελευταίες μέρες συνειδητοποίησα πως όσο περισσότερα μπλόγκ διαβάζεις, τόσο πιο πολύ κλείνεσαι στο δικό σου. Κι αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου, μια αφόρητη αδικία.
Διάβαζα όποιο μπλόγκ έβρισκα. Οποιοδήποτε! Και με τον καιρό ξεχώρισα αυτά που μ’ έκαναν ν’ ανυπομονώ για το νέο κείμενο. Αυτά που πίστευα πως οι ‘μπαμπάδες’ και ‘μαμάδες’ τους θα μπορούσαν να γίνουν οι καλύτεροι μου φίλοι. Κι επειδή αυτό ήταν ανέφικτο, γινόμουν εγώ ο καλύτερος αναγνώστης τους. Φαντάζομαι πως όλοι περάσατε από αυτή τη φάση όταν ήρθατε για πρώτη φορά σ’ επαφή με τη μπλογκόσφαιρα. Και ίσως να νοσταλγείτε εκείνες τις μέρες.
Σχεδόν δυο χρόνια και λίγες μέρες μετά από όσα συνέβησαν με μπλόγκερς κι εφημερίδες και άλλους μπλόγκερς και πολλά πολλά λόγια, τα αισθήματα μου δεν είναι πια τα ίδια. Βρισιές, βρισιές, σχόλια υποτιμητικά, ψέμματα, αναξιοπρέπεια. «Πώς αλλάζει ο καιρός» αναρωτιέται η Καιτούλα κι εγώ μαζί της. Και δεν θέλω να γράψω αυτές τις μέρες. Όχι γιατί είμαι καλύτερος άλλων, όχι γιατί είμαι σεμνότυφος και σοκάρομαι, όχι γιατί είμαι ιεραπόστολος της αλήθειας και της ειρήνης. Ξέρετε πολύ καλά πως είμαι πολύ λιγότερα απ’ όλα τα παραπάνω. Απλά αγαπάω πολύ (μα πάρα πολύ) το μπλόγκ μου. Και πίστευα πως στη γειτονιά αυτή αντί για φωνές από τα μπαλκόνια, θα βγάζαμε τα σκαμνάκια στο πεζοδρόμιο και θα μοιραζόμασταν παγωτά. Αντί γι’ αυτό τις τελευταίες μέρες συνειδητοποίησα πως όσο περισσότερα μπλόγκ διαβάζεις, τόσο πιο πολύ κλείνεσαι στο δικό σου. Κι αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου, μια αφόρητη αδικία.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 02, 2006
Kατάληψη
Αγαπημένοι μου μαθητές...
τα σεμινάρια Κουλεμανσόν σταμάτησαν αιφνιδίως. Και τούτο διότι το Πρόβατο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την χαμηλή του βαθμολογία σε πρόσφατο διαγώνισμα, προέβη σε κατάληψη του φροντιστηρίου "Σχολή Κουλών Μανσόν". Στην κατάληψη συμμετέχουν οικειοθελώς και οι έτεροι κοσμήτορες του φροντιστηρίου (δλδ ο Λέννυ και η γιαγιά), τρία εξωφροντιστηριακά πρεζόνια (φίλοι του προβάτου), η καθαρίστρια, ο διαχειριστής της διπλανής πολυκατοικίας, μια βοηθός ακτινολόγου και η Πουπέτα.
Τα αιτήματα των καταληψιών είναι τα ακόλουθα:
(α) Επαναβαθμολόγηση του γραπτού του Πρόβατου,
(β) Πρόωρο πτυχίο στα 4 μαθήματα,
(γ) Λιγότερες κροκέτες, περισσότερα κόκκαλα,
(δ) Ναι στα λούτρινα σχολικά είδη,
(ε) Ποινικοποίηση στους μαθητές και τις μαθήτριες με μεγάλες βάτες.
Σύμφωνα με πληροφορίες που μου παρέχει κατ' αποκλειστικότητα η περιπτερού Τερέζα, η γειτονιά συγκλονίζεται από τους βανδαλισμούς, τα όργια (του Λέννυ) και τους Pet Shop Boys που παίζουν όλη μέρα από τα μεγάφωνα. Βουνά από κουτιά πίτσες και σκυλοτροφές δυσχεραίνουν την κυκλοφορία ενώ το Αθηνόραμα έδειξε ενδιαφέρον για να καταχωρηθεί το φροντιστήριο μας στο gay guide του.
Με την παρούσα ανοιχτή επιστολή προς όλους τους μαθητές θέλω να τονίσω πως ο χουλιγκανισμός δεν θα περάσει! Η ακεραιότητα και η αντικειμενικότητα στη βαθμολογία δεν θα πληγεί. Η διεύθυνση του φροντιστηρίου (δλδ εγώ) καταδικάζει αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις και δεσμεύεται να απολύσει τους επίτιμους καθηγητές, την καθαρίστρια ΚΑΙ την Πουπέτα. Επίσης, υπόσχομαι να ασβεστώσω το πατάρι και να μαντρώσω το πρόβατο μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.
Διαπραγμάτευση με τους καταληψίες δεν θα υπάρξει.
Θα ειδοποιηθείτε για την επανέναρξη των μαθημάτων.
Μετά τιμής,
Νανάκος
Αγαπημένοι μου μαθητές...
τα σεμινάρια Κουλεμανσόν σταμάτησαν αιφνιδίως. Και τούτο διότι το Πρόβατο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την χαμηλή του βαθμολογία σε πρόσφατο διαγώνισμα, προέβη σε κατάληψη του φροντιστηρίου "Σχολή Κουλών Μανσόν". Στην κατάληψη συμμετέχουν οικειοθελώς και οι έτεροι κοσμήτορες του φροντιστηρίου (δλδ ο Λέννυ και η γιαγιά), τρία εξωφροντιστηριακά πρεζόνια (φίλοι του προβάτου), η καθαρίστρια, ο διαχειριστής της διπλανής πολυκατοικίας, μια βοηθός ακτινολόγου και η Πουπέτα.
Τα αιτήματα των καταληψιών είναι τα ακόλουθα:
(α) Επαναβαθμολόγηση του γραπτού του Πρόβατου,
(β) Πρόωρο πτυχίο στα 4 μαθήματα,
(γ) Λιγότερες κροκέτες, περισσότερα κόκκαλα,
(δ) Ναι στα λούτρινα σχολικά είδη,
(ε) Ποινικοποίηση στους μαθητές και τις μαθήτριες με μεγάλες βάτες.
Σύμφωνα με πληροφορίες που μου παρέχει κατ' αποκλειστικότητα η περιπτερού Τερέζα, η γειτονιά συγκλονίζεται από τους βανδαλισμούς, τα όργια (του Λέννυ) και τους Pet Shop Boys που παίζουν όλη μέρα από τα μεγάφωνα. Βουνά από κουτιά πίτσες και σκυλοτροφές δυσχεραίνουν την κυκλοφορία ενώ το Αθηνόραμα έδειξε ενδιαφέρον για να καταχωρηθεί το φροντιστήριο μας στο gay guide του.
Με την παρούσα ανοιχτή επιστολή προς όλους τους μαθητές θέλω να τονίσω πως ο χουλιγκανισμός δεν θα περάσει! Η ακεραιότητα και η αντικειμενικότητα στη βαθμολογία δεν θα πληγεί. Η διεύθυνση του φροντιστηρίου (δλδ εγώ) καταδικάζει αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις και δεσμεύεται να απολύσει τους επίτιμους καθηγητές, την καθαρίστρια ΚΑΙ την Πουπέτα. Επίσης, υπόσχομαι να ασβεστώσω το πατάρι και να μαντρώσω το πρόβατο μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.
Διαπραγμάτευση με τους καταληψίες δεν θα υπάρξει.
Θα ειδοποιηθείτε για την επανέναρξη των μαθημάτων.
Μετά τιμής,
Νανάκος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)