Δευτέρα, Ιουλίου 18, 2005

H ιστορία της DiS

Μερικά πράγματα στη ζωή μας είναι τόσο δυσάρεστα που όταν τελειώσουν ορκιζόμαστε να μην τα αναλογιστούμε ποτέ ξανά, να τα σβήσουμε με μια τοπική λοβοτομη. Στην ανωτέρω κατηγορία εμπίπτει και ο γάμος μου με την DiS. Oρκιστήκαμε να μην αναφερθούμε ποτέ σ' αυτόν. Όμως η DiS δεν κράτησε το λόγο της και μίλησε για το θλιβερό κοινό μας παρελθόν στο blog του συμπαθέστατου Κου Φόλιου. Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ακολουθεί η ιστορία ακριβώς όπως συνέβη.

"Τη γνώρισα στα 17 μου χρόνια...παιδί σχεδόν, αμύριστη κολώνια". Ήμουν εγώ στα 17 κι η DiS 45... Εγώ ήμουν στην αρχή κι αυτή στο παρά πέντε. Πήγαινα στη Β' Λυκείου σε σχολείο με καλόγερους κι εκείνη ήταν η επιστάτρια της καντίνας. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν τις λέγαμε επιστάτριες αλλά 'κυρούλες'. Όλο το Β1 ήταν ερωτευμένο μαζί της! Δεν την έκανες μέρα πάνω από 44. Έμοιαζε με ψηλό νάνο, με κοντά χυτά μαλλιά (τίναζε δηλαδή το κοντοκουρεμένο της κεφάλι σα σεληνιασμένη λες και η κόμη της έφτανε στη σπάλα). Μύριζε πάντα φρεσκοζυμωμένη κουρού, με χείλη τουμπανιασμένα από τα αλατισμένα πατατάκια και με στόμα μυροβόλο σαν την πρώτη παρτούζα του Απρίλη. Τα ντεκωλοτέ της αβυσσαλέα. Τα αυτιά της σαν του καλλικάντζαρου για να προφταίνουν όλα τα σχολικά κουτσομπολιά.

Συχνάζαμε με τον διπλανό μου και 2-3 άλλους στο καμαράκι της πολύ συχνά στα διαλείμματα για να προβάρουμε την πρόζα της επόμενης ώρας: "Δεν πρόφτασα να μελετήσω κυρία γιατί... οι γονείς μου χωρίσανε χτες το μεσημέρι / ξεθάψαμε τον παππού και δεν είχαν λιώσει τα κόκκαλα του και το σοκ πολύ μεγάλο, καταλαβαίνετε / δεν πέτυχε η ευθανασία της εξαδέλφης μου και την τρέχαμε στο Αγλαία Κυριακού μέχρι τις 5 το πρωί...κλπ κλπ". Με κοίταζε πάντα και χαμογελούσε. Μάλλον πονηρά.
Μια μέρα, την ώρα της γυμναστικής εγώ διάβαζα αγγλικά γιατί θα έδινα για Proficiency σε λίγο καιρό, με πλησίασε μ΄ένα λαχταριστό λουκουμά και μου ψιθύρισε: "Δεν έρχεσαι μετά το σχόλασμα να με βοηθήσεις να καθαρίσουμε τα ταψιά και τα φουρνάκια?". "Το λουκουμά θα τον πάρω αλλά, δεν μπορώ να έρθω" της απάντησα, "η μαμά μου έχει φτιάξει μπακαλιάρο πλακί". Η πλανεύτρα Dis όμως, ήξερε πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος. Ειδικά όταν αυτό ήταν εφηβικό και στρουμπουλό. "Έλα να με βοηθήσεις και θα σου τηγανίσω πατάτες". Και έφυγε.
Ακύρωσα το ραντεβού με τους κολλητούς μου για την πρόβα στο χορευτικό των Milli Vanilli, πήρα τη μαμά μου και της είπα ότι ο "Λύκος" με είχε βάλει τιμωρία να καθαρίσω όλους τους πίνακες του σχολείου και να μην ξεχάσει να γράψει στο βίντεο τη "Σάντα Μπάρμπαρα". (Ήταν το επεισόδιο που η Σοφία θα έφευγε από την έπαυλη των Κάπγουελ, μετά από μια πλεκτάνη της σατανικής Αυγούστα).
Όταν έφτασα στο καμαράκι της, η πόρτα ήταν ανοιχτή. Χτύπησα και απάντηση δεν πήρα. Την άνοιξα διστακτικά και κατευθύνθηκα στο κυλικείο. "Μικρέ, τα ταψιά είναι στη γούρνα. Άρχισε κι έρχομαι", ακούστηκε η φωνή της. Βρήκα τα ταψιά και καμώθηκα ν' αρχίσω το τρίψιμο. Πατάτες δεν μου μύριζαν! Άκουσα τη πόρτα να κλειδώνει πίσω μου και γύρισα. Στη κάσα της πόρτας στεκόταν εκείνη! Φορώντας μόνο ένα ζευγάρι επιγονατίδες και μια κοντή ποδιά με λίγδες από πίτσες και πιροσκί. Δε μίλησε. Μόνο πάτησε το κουμπί στο κασετόφωνο και άρχισε να παίζει το Carma Chameleon - αναδρομικά σκέφτομαι ότι ήταν από τις φορές που το σύμπαν συνομώτησε με επιτυχία ενάντια στο straight κάρμα μου. Αυτό που ακολούθησε έχει χαθεί κάπου στα βάθη του ασυνείδητου μου. Θυμάμαι όμως τη σκέψη που έκανα καθώς έβλεπα τη DiS χαιδεύεται με τις μπομπονέλες: "Τώρα πρόκειται να γίνω άνδρας???" Την ίδια σκέψη έκανα μερικά χρόνια αργότερα όταν έλαβα την κλήση για να παρουσιαστώ στο στρατό.
DiS - Μαμά Πατρίδα: x

Έτσι ξεκίνησε ένα ειδύλιο που θα έγραφε τη δική του ιστορία, ειδικά στον ιατρικό φάκελλο της μαμάς. Με την DiS έμαθα τον έρωτα και την αξία του όρκου παρθενίας. Επίσης, έμαθα να πλένω, να σβουγγαρίζω, να ξελιγδώνω φούρνους, να ανοίγω φύλλο σφολιάτας και να βάζω μόνο μια φέτα πεπερόνι ανά κομμάτι πίτσας. Βρισκόμασταν μετά το σχολείο κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκεύη. Δεν βγαίναμε ποτέ μαζί γιατί η μόνη έξοδος που μου επιτρεπόταν ήταν το Σάββατο για σινεμά και bacon mushroom melt στα Wendy's. Τα Σάββατα DiS έριχνε τα χαρτιά σε μανάδες μαθητών τις Γ' Λυκείου και δήθεν τους έλεγε θέματα των Πανελληνίων - εκτός από την 4 Δέσμη που τη θεωρούσε παρακατιανή. Τα καλοκαίρια χωρίζαμε και σε κάθε αγιασμό της πήγαινα μαρμελάδες και γλυκό μύγδαλο από το Γαλαξείδι. Ο καιρός περνούσε. Ο Πανταζής έκανε 'Ταραχή', η Βίσση ανέβασε τους "Δαίμονες", η Πατουλίδου είδε να αποδίδουν τα εντατικά μαθήματα μαύρης μαγείας και η "Ωραία Τυροπιτού" έμεινε έγκυος λίγο μετά τη δευτερη φορά που έδινα πανελλήνιες. "Θα παντρευτούμε", μου είπε. Από το σπίτι μου είχα μάθει πως ο λόγος της μάνας, προς πάσα κατεύθυνση, ήταν διαταγή. Ο λόγος της δικής μου μάνας δεν πρόλαβε ν' ακουστεί γιατί μόλις της είπα τα καθέκαστα συνοδεύοντας τα από μια φωτογραφία της εγκυμονούσας, της ήρθε ένα πλαγιομετωπικό και νοσηλεύτηκε μέχρι τα Χριστούγεννα του '95. Ο μπαμπάς το πήρε καλύτερα. Τα βρίσκανε και με την DiS στο τάβλι και στις μπύρες, οπότε δε δυσκολεύτηκε να το καταπιεί.

Παντρευτήκαμε σε δυο μήνες. Κουμπάροι ήταν ο "Λύκος" και η φιλόλογος των Λατινικών. Η τελετή έγινε σε στενό κύκλο. Η DiS έφερε μόνο μια φίλη της μαυροντυμένη σαν Κουρούνα. Μας είχε πει πως η οικογένεια της είχε ξεκληριστεί στους Μακεδονικούς. Εγώ μόνο το διπλανό μου στο σχολείο και τον μπαμπά μου που καμάρωνε τη νύφη. Η τελετή σεμνή, η νύφη όχι. Όλο το βράδυ έκανε ματάκια με τον πρώην διπλανό μου. Από τη ζήλεια μου πράγματι έφαγα 2 ορόφους τούρτα γλασσαρισμένη με σος από άνιθο που, σημειωτέον, είχε παραγγείλει η ίδια η νύφη. Είχα θιχτεί γιατί ήταν η μάνα του παιδιού μου. Το ίδιο βράδυ, έχασα τις αισθήσεις μου πάνω στη νυφιάτικη καριόλα πριν ακόμα λύσω τα κορδόνια από τα λουστρίνια μου.

Οι γιατροί είπαν αλλεργικό σοκ στα 4 κουτιά βαρβιτουρικά που είχε μέσα το γλάσσο. Όταν ξύπνησα, το Φλεβάρη του 1997 η Βανδή είχε ήδη βγάλει το δεύτερο της δίσκο, το ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμα κυβέρνηση, τα κοτλέ σακάκια είχαν επιστρέψει στη μόδα και η DiS ζούσε στη μαγευτική Λειβαδιά με τον πρώην διπλανό μου, που είχε γίνει μέχρι τότε σύμβουλος γάμου. Παιδί δεν είχε αποκτήσει ποτέ - "θα διάβασα ανάποδα το predictor" είπε στη ξαδέλφη μου τη Στέλλα που πήγε να της ζητήσει το λόγο και να διασώσει όποια ψίγματα οικογενειακής αξιοπρέπειας - αλλά μας είχε ήδη φάει ένα οικοπεδάκι στο Δίστομο. Το διαζύγιο βγήκε γρήγορα γιατί ο Παναγιώτης βιαζόταν να την παντρευτεί. Ορκιστήκαμε να μην ξανασυνατηθούμε.
Κάποια στιγμή έμαθα πως χώρισε τον Παναγιώτη για τα μάτια ενός πλαστικού χειρούργου που την αναστήλωσε και την κουτρουβάλιασε πίσω στην Αθήνα. Κι από τότε ζει ανάμεσα μας. Armed and Dangerous.

9 σχόλια:

Damsel in Stress είπε...

Δεδομένου του σοβαρότατου γεγονότος ότι ΔΕΝ ξέρω να μαγειρεύω ούτε βραστο αυγό, θεωρώ οτι το εν λογω κείμενο γράφτηκε για άλλη, παντελώς χλαπάτσα και εντελώς καπάτσα γυναίκα που θάδινα το δεξί μου χέρι για να της μοιάσω αλλά φευ ...

Εδώ να τονίσω ότι η εν λόγω καπάτσα, στον αγώνα της να μην αποκαλυφθεί το πραγματικό όνομά της για λόγους οικονομικούς (το οικόπεδο του κ. Νανάκου κλπ), εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα (κανα 39άρι χρόνια, όσο πάω δηλ.) χρησιμοποιεί το ωραιότατο ψευδώνυμό μου από δω κι από κει. Επειδή είμαι γνωστή πονόψυχη, την αφήνω (αν και κάτι ποσοστά τα έχει ακουμπήσει, τ' ομολογώ).

Κατόπιν των ανωτέρω, τι να κάνουμε καμάρι μου ... έπαιξες κι έχασες και να θυμηθώ να ζητήσω και κάτι πανωτόκια από την άλλη DiS για τον κατάφορο διασυρμό μου μέσα απ' το blog σου. Α, και κανα τάπερ με κεφτέδες γιατί ΑΥΤΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τους φιάχνει καλούς.

nanakos είπε...

Πρόσεξε γιατί σ'έχω φωτογραφίες με τον Παναγιώτη σε φούρνο της Λειβαδιάς να τρως πατατόπιτα στριφτή και μετά να του τρίβεσαι!

Ανώνυμος είπε...

nanakos, μοναδικός! Έγραψες!

Ευχαριστούμε για την ιστοριούλα, γιατί αλήθεια, υπάρχει ένα κενό στο μυαλό μας για τη μέχρι πρότινος ζωή της DiS. Ή καλύτερα, "υπήρχε". :)

Δημήτρης Γλέζος

araxtos είπε...

...Και από δια-τροφή?
πως καθάρισες?

nanakos είπε...

Διατροφή δεν της ζήτησα γιατί είμαι άνθρωπος ανώτερος. Όσο για τροφή, ο Θρας μαγείρευε υπέροχα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αραχτέ μου φίλε.

so-de-lovely είπε...

κ.Νανακο,διαβασα με προσοχη την ιστορια σας. Οφειλω να αναφερω οτι η ιστορια σας εχει φοβερες ομοιοτητες με την ιστορια - love affair να το πεις - ιστορια τρομου ισως;- που εζησε ενας πολυ στενος μου φιλος με μια Σουζυ που μετα απο ολα αυτα αποκαλυφθηκε οτι την ελεγαν Τσιλα και εν τελει κλεφτηκε με ενα Λαζαρο και ζησαν αυτοι ευτυχισμενοι κι ο Αρμανι καλυτερα!

Ανώνυμος είπε...

Dear so-de-lovely,
Ιστορίες τρόμου βλέπω να εξελίσσονται γύρω μου με πολλά, αγαθά και καλοβαλμένα ζευγάρια. Check it out!
Τσίλα

Ανώνυμος είπε...

Κι είχαμε μιά φαγούρα για όλα αυτά τα γελοία κι΄ασήμαντα μα μιά φαγούρα, τι να σου πω....

Storyteller είπε...

Τους απογονους σας θέλω να δω ...και θα αποφανθω....