ExTerminaTe

Ό,τι κι αν γράφεται, ό,τι κι αν λέγεται είναι ένα τεράστιο κυβερνητικό ψέμα! Τα μικρά παιδιά είναι ΕΔΩ! Πιο κλαψιάρικα από ποτέ, πιο απαιτητικά από ποτέ, αποφασισμένα να καταστρέψουν όχι μόνο τις διακοπές σου αλλά να εξαφανίσουν και κάθε επιθυμία σου για ζωή πάνω από την επιφάνεια της Γης. Οι μανάδες τους λες και θέλουν να εκδικηθούν το σύμπαν για την κακιά τους τύχη και είμαι σχεδόν βέβαιος πως τη στιγμή που τα αμολάνε στη παραλία τους ψιθυρίζουν : " SEEK AND DESTROY"! Φυσικά τα παιδάκια δεν φταίνε. Μάλλον φταίνε οι γονείς που πριν ξεκινήσουν για διακοπές τα σημάδεψαν με τον αριθμό 666 στο τριχωτό της κεφαλής για να τα ξεχωρίζουν ανάμεσα στα αλλοδαπά παιδάκια που, αντίθετα από τα ελληνόπουλα, είναι σα να μην υπάρχουν.
Ένα παράδειγμα: To παιδάκι της Ανθούλας!
Κοριτσάκι καστανόξανθο, περίπου 5-6 χρονών από τα παιδιά που μόλις τα δεις θες να τα κλέψεις και να τα βάλεις στη βιτρίνα της τραπεζαρίας. Όλα αυτά φυσικά μέχρι να πάρει την απόχη στα χέρια του και να νομίζει πως βλέπει καβουράκια σε κάθε κεφάλι της παραλίας. Θα το βρεις χαριτωμένο...για λίγο. Όταν όμως θα στροβιλίζεται σαν τον "Έμιλυ" παρασέρνοντας πετσέτες, αντηλιακά, βατραχοπέδιλα και τα πακέτα της μπιρίμπας δε μπορεί... άνθρωπος είσαι... θα σπάσεις! Εξάλλου, όλοι κρύβουμε μέσα μας μια Μις Χάννιγκαν!
Η Ανθούλα ατάραχη! Το παιδί να σπέρνει τον όλεθρο κι εκείνη να διαβάζει το Downtown μου (το οποίο φυσικά κάποια αποφράδα στιγμή βρέθηκε στο πάτο της θαλάσσης). Τη στιγμή που τελείωνα το λάκο που αριστοτεχνικά έφτιαχνα για να θάψω μάνα και κόρη, εμφανίστηκαν τρεις φιλενάδες της Ανθούλας με τα δικά τους βλαστάρια και τη φονική ατάκα: "Άντε να παίξετε κι αφήστε μας λιγάκι να πιούμε ένα καφέ" που μεταφράζεται σε "WREAK HAVOC".
Είναι απίστευτο τη καταστροφή που μπορούν να προκαλέσουν 4 μικρά παιδιά! Από τη συμπεριφορά τους καταλαβαίνεις ότι στο σπίτι τους: δίνει ο ένας στον άλλο καρπαζιές δίχως λόγο και αιτία, κρύβουν ο ένας τις σαγιονάρες και τα παπούτσια του άλλου, δαγκώνουν οτιδήποτε φαγώσιμο εμφανιστεί σε ακτίνα 300 μέτρων και, ο μόνος τρόπος συζήτησης είναι οι κραυγές (κατά προτίμηση προιστορικές και άναρθρες για να σηκώνεται και η γειτονιά στο ποδάρι).
Προσωπικά λατρεύω τα παιδιά. Δεν βρίσκω όμως καθόλου χαριτωμένο ένα παιδάκι 4 χρονών που μόλις σε δει σου λέει: "Ωραίο σουτιέν!". Και πέρα από την παραλία: είναι λογικό μικρά παιδιά να ξενυχτάνε μέχρι τις 3 το πρωί??? Και γιατί οι γονείς τους βάζουν αλκαλικές μπαταρίες??? Μια χαρά έχω κι εγώ το καλοκαίρι: να φάω ένα γαμωπαγωτό στη παραλία! Είναι ανάγκη να έχω το Ντέμιαν πάνω από το κεφάλι μου να δαιμονίζεται και να κυνηγάει κουνούπια???
Τα παιδιά πρέπει να κάνουν κι αυτά διακοπές γιατί, ομολογουμένως η Δευτέρα είναι η δυσκολότερη τάξη του Δημοτικού! Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί ένας σκύλος 7 μηνών να αντιλαμβάνεται περισσότερα από ένα παιδί 7 χρονών? Πως γίνεται να με δαγκώνει το κοριτσάκι όταν ο Λένυ κάθεται ήσυχος στα πόδια μου?