Ευτυχισμένες Μέρες...Vol. I

Ξύπνησα κατά τις 4 το χάραμα. Τα σκυλιά είxαν δαιμονιστεί και είχα μια καούρα - άσχετη με τα σκυλιά. Το βράδυ είχα φάει ένα παγωτό, 2 σάντουιτς με λουκάνικο και 1 cheeseburger. Ήπια λιγάκι νερό κι έφαγα άλλο ένα cheese. Δε βαριέσαι? Έχω άλλα 2 καβάντζα και ένα κοκ στο ψυγείο. Αργούσα να κοιμηθώ και άρχισα να σκέφτομαι χαρούμενα πράγματα. Και γύρισα πίσω στα ευτυχισμένα σχολικά μου χρόνια.

1. Μια μέρα στη πρώτη Δημοτικού, είχα υποκριθεί πως έχω ζαλάδες γιατί έπρεπε να γυρίσω οπωσδήποτε σπίτι και να παίξω με τα καινούρια παιχνίδια που μου είχε φέρει ο μπαμπάς μου από την Γιαπωνία. Με πήγε η κυρία στο γραφείο του διευθυντή, του κυρίου Πλαφουτζή. Εκείνος έγραφε, εγώ κοίταζα το ταβάνι. Κάποια στιγμή, θυμάμαι, πήγε να πάρει ο ύπνος και ο διευθυντής νόμιζε πως μου 'βγαινε η ψυχή. Τινάχτηκε από το γραφείο του να με συνεφέρει, τινάζομαι κι εγώ από την τρομάρα. Τι μου είπε δεν θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο πως επειδή είχα μυριστεί πως μάλλον θα περνούσα τη μέρα κλεισμένος σ' ένα γραφείο με τα πιο βαρετά μουστάκια του κόσμου άρχισα να κλαίω και να λέω πως ¨Θέλω τη μαμά μου!!!!¨. Σε 10 λεπτά είχε έρθει ο μπαμπάς μου να με πάρει, πέρασα όλο το μεσημέρι παρέα με τα καινούρια μου ρομποτάκια και ένα αγοράκι που δε θυμάμαι πια το όνομα του κατσαδιάστηκε την άλλη μέρα γιατί, είπα πως αυτός με είχε χτυπήσει και ζαλιζόμουν.
2. Στη δευτέρα Δημοτικού, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος είχα μείνει στη τάξη μαζί με άλλο ένα κοριτσάκι που τις Απόκριες ντυνόταν Ολλανδέζα, και κλέβαμε πλαστελίνες. Όταν βγήκα για να δω αν ερχόταν κανείς η πόρτα έκλεισε με τόση δύναμη που το τζάμι έφυγε και έσπασε στο κεφάλι μου. Το τζάμι ήταν πλαστικό και ούτε που το κατάλαβα αλλά ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να με ξαναπιάσουν ζαλάδες!!!
3. Στη πέμπτη Δημοτικού, την ώρα της προσευχής κλώτσαγα τον Βαγγέλη το Σούρσο γιατί μου είχε καταστρέψει ένα ζευγάρι παπουτσάκια με κλακέτες. Από το κυλικείο όμως μας παρακολουθούσε η κυρά Άννα, κυλικειώτισσα και θεία του Βαγγέλη. Όταν μπήκαμε στη τάξη, τρούπωσε μαζί μας και η κυρά Άννα, 2 μέτρα τρολ με πρόσωπο πλισέ και σκουλαρίκια κρίκους, και μου έδωσε το δυνατότερο χαστούκι της ζωής μου! Για πρώτη φορά στα σχολικά μου χρονικά είχα πραγματικές ζαλάδες!!
4. Στη Α' Γυμνασίου, μια θλιμμένη Παρασκεύη η ιστορικού μας ανακοίνωσε τους βαθμούς στο διαγώνισμα. Γενικός βαθμός : 06,5 (με άριστα το 20, φυσικά!) Ο βαθμός σημειώθηκε στο καρνέ που έπρεπε να υπογράψουν οι γονείς (Μαύρο Σαββατοκύριακο ερχόταν!). Η καθηγήτηρα προκειμένου να με βοηθήσει να διορθώσω το βαθμό μου, με σήκωσε να πω μάθημα. Εγώ προκειμένου να τονίσω πως πως στο σπίτι έχω πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω από το να διαβάσω ιστορία, δήλωσα αδιάβαστος! Δεύτερη σημείωση στο καρνέ σε λιγότερο από 15 λεπτά της διδακτικής ώρας (Μαύρο Σαββατοκύριακο ερχόταν και χωρίς βιντεοταινίες!). Μόλις έφτασα στο σπίτι είχα αλλάξει τόσα χρώματα στο πρόσωπο που η μαμά με πέρασε για δειγματολόγιο της REVLON. Άρπαξα την ευκαιρία και όλο το Σαββατοκύριακο έκανα τον Άγγλο Ασθενή. Ήταν τότε που η αδελφή μου μπερδεύτηκε κι αντί να μου φέρει την Οδύσσεια του Διαστήματος με τα κινούμενα σχέδια, μου έφερε εκείνη του Κιούμπρικ. Τη Δευτέρα το πρωί πήγα από τον παπού να μου δώσει το εβδομαδιαίο εικοσάρικο για το Σπαιντερμαν και μου υπέγραψε και το καρνέ - σχεδόν - χωρίς αντιστάσεις!
5. Στη Β' Γυμνασίου, άρχισαν "Οι Τρείς Χάριτες" τα βράδυα της Δευτέρας και επειδή δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτό σαν δικαιολογία τις Τρίτες που με έπιαναν αδιάβαστο, άρχισα να λέω πως έχουμε οικογενειακά προβλήματα. Η δικαιολογία αυτή φορέθηκε πάρα πολύ κατά τα σχολικά μου χρόνια με αποτέλεσμα να φοβάμαι μήπως μπω κανένα μεσημέρι στο σπίτι και βρω τη μητέρα να πίνει καφέ με εντεταλμένη κοινωνική λειτουργό.
6. Στη Β' Γυμνασίου, ο παππούς μου πέθανε για δεύτερη φορά χάριν διαγωνίσματος στα Μαθηματικά. Όταν ο κος Λιγνός απόρησε με το κίτρινο πουκάμισο που φορούσα του απάντησα πως πέθανε αργά το βράδυ και ήταν κλειστό το Μινιόν. Ο παππούς πέθαινε σταθερά μια φορά τον χρόνο μέχρι να τελειώσω το σχολείο, δυο φορές στο Πανεπιστήμιο, δυο στο στρατό - με bonus διήμερη άδεια για μνημόσυνο στο Γαλαξείδι - και, άλλη μια για να αποφύγω ένα πολύ πιεστικό και εξαιρετικά πληκτικό ραντεβού!
7. Στη Γ' Γυμνασίου, ο ιστορικός μ' έπιασε να γράφω ένα χαρτί που τον αποκαλούσα 'κουραμπιέ' επειδή ήταν ντυμένος στ' άσπρα. Μου είπε πως τον έχουν αποκαλέσει και μαξιλαροθήκη και με χτύπησε με το βιβλίο της Ιστορίας (147 σελίδες με το γραμματόσημο του Υπουργείου).
8. Στη Α' Λυκείου, ένας υποδιευθυντής την ώρα των Γαλλικών με είδε από το τζάμι της πόρτας που είχα ανέβει στο θρανίο και φώναζα "Πέθανε ο Μολιέρος. πέθανε ο Μολιέρος!". Αντί να κάνει παρατήρηση στη καθηγήτρια για το ατίθασο τμήμα της, άνοιξε την πόρτα και με πήρε ευγενικά στο γραφείο του. Εκεί με λιγότερο ευγενικό τρόπο μέτρησα 22 χαστούκια, 4 κλωτσιές, 3 "Πτού σου" και αμέτρητες φορές την ερώτηση "Θα το ξανακάνεις?"
9. Στη Β' Λυκείου, ο χημικός δεν εκτίμησε ιδιαίτερα την αναπαράσταση από τους "Δαίμονες" που παίζαμε εγώ κι ο Παναγιώτης την ώρα του μαθήματος: ο Παναγιώτης κρατούσε ένα μικρό μπαλτά και προσπαθούσε να μου κόψει το χέρι για να μου βγάλει το χτικιό, όσο εγώ έλεγα "Δαίιαιαιαιμονες, Δαιαιαιαιαιαίμονες". Μας πέταξε κλωτσηδόν από την τάξη, ο μπαλτάς κατασχέθηκε και άλλο ένα κουλουράκι προστέθηκε στη βαθμολογία μας.

10. Στη Γ' Λυκείου, στην ώρα των Θρησκευτικών είχαμε διαγωνισμό τραγουδιού στα δύο τελευταία θρανία.Δυστυχώς ο θρησκευτικός το πήρε είδηση όταν ήταν η σειρά μου. Με σήκωσε στο πίνακα κι μ' έβαλε να τραγουδήσω το κομμάτι με το οποίο διαγωνιζόμουν: " Κυκλοφόρησε/ η φήμη σου αγόρι μου προχώρησε/ κυκλοφόρησε / βουίζει όλη η Ελλάδα/ κυκλοφόρησε" της Πωλίνας. Μόλις τελείωσα μου είπε απλά " Πάρα πολύ ωραία. Τώρα πήγαινε να το τραγουδήσεις και στον Λυκειάρχη"!

Στα σχολικά χρόνια υπάρχουν και κατηγορίες "Εξευτελισμοί", "Διακρίσεις", "Χαρούμενες αποβολές", "Κοπάνες" κλπ κλπ αλλά η σχολική χρονιά μόλις άρχισε κι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα!! Όλοι μας!